ଶୀତ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଭ୍ରମଣ

ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶ     କଳା ଓଢଣୀରେ

     ମୁହଁ ଲୁଚାଉଛି ରବି

ପୂରୁବ ଆକାଶେ    ହସ ହସଜହ୍ନ

     ଅପୂର୍ବ ଅଦ୍ଭୁତ ଛବି ||

   

ଉତ୍ତର ଦିଗରୁ     ଶୀତୁଆ ପବନ

    ବହିଲାଣି ଥିରିଥିରି

ଗାଢ କଳାଛାଇ    ସାଥେ ଧରି ଆସେ

    ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ବିଭାବରୀ ||

ନିଜ ନିଜ ନୀଡେ      ଶାବକଙ୍କୁ ଦେଖି

     ଆତ୍ମହରା  ସର୍ବ ପକ୍ଷୀ

କର୍ମଜୀବୀ ସର୍ବେ    ଘରକୁ ଫେରନ୍ତି

     ଖୁସି ଆତ୍ମୀୟଙ୍କୁ ଦେଖି ||

ପିନ୍ଧି ଶୀତବାସ     ସ୍ମରି ପୀତବାସ

      ଘରୁ ବାହାରିଲି ମୁହିଁ

ଚଉରା ମୂଳରେ   ସଞ୍ଜବତୀ ଜାଳି

    ଘରଣୀ ଘରେ ପଶଇ ||

ଦେଖିଲି ସକଳେ    ତର ତର ହୋଇ

     ଆତୁରେ ଫେରନ୍ତି ଘରେ

କର୍ମମୟ ନିଜ     ଜୀବନକାଳରୁ

    ଆଉ ଏକ ଦିନ ସରେ || 

ଆଜିର ଜୀବନ    ଥିବ କି ନଥିବ

    ଦେଖିବକି କାଲି ସୂର୍ଯ୍ୟ?

ସେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉତ୍ତର   ନାହିଁ ମୋତେ ଜଣା

     ସବୁ ବିଧିଦ୍ବାରା ଧାର୍ଯ୍ୟ ||

ହାଡଭଙ୍ଗା ଶୀତ    ବଢାଏ ପ୍ରକୋପ

     ବାହାରେ ହୁଏନି ରହି

କିଆବୁଦା ମୂଳୁ     ବିଲୁଆ ଶୃଗାଳ

    ହୂ କେ ହୋ ରଡି ଛାଡଇ ||

ବାଉଁଶ ବଣରେ     ଅବା ତରୁ ଡାଳେ

   ନୀଡ ଫେରା ପକ୍ଷୀ ରାବ

କିଚିରି ମଚିରି     ଶବଦ କ୍ରମଶଃ

    ହୋଇଗଲାଣି ନିରବ ||

ମନ୍ଦିରୁ ଶୁଭଇ     ଘଣ୍ଟ ଶଙ୍ଖ ଧ୍ବନି

   ସାନ୍ଧ୍ୟ ଆଳତିର ବେଳ

ମସ୍ ଜିଦ୍ ଆଡୁ   ଆଲ୍ହା ହୋ ଆକ୍ ବର

    ଗୀର୍ଯାରୁ ଘଣ୍ଟା ତାଳ ,

ଧନ୍ୟ ଭାରତ    ମୋ ଜନମ ଭୂଇଁ

    ଯା କୋଳେ ହୋଇଛି ଜାତ

ସକଳ ଧର୍ମର    ମହା ମିଳନରେ

   ସର୍ବେ ସୁଖେ ଆତଯାତ ||

ନିଶାଗମେ କ୍ରମେ     ଧରଣୀ ପୃଷ୍ଠରେ

        ନିରବତା ବିରାଜିତ

ଦୂର ଝରଣାର       ଝର୍ଝର ନାଦରେ

       ଝିଙ୍କାରୀ ଶବ୍ଦ ମିଶ୍ରିତ ||

ଧାନ ବଦାଡିକୁ    ଜଗିଛି କୃଷକ

     ଜାଳି ବସିଅଛି ନିଆଁ

ବର୍ଷକ ଫସଲ    ବଦାଡିରେ ଥୁଆ

   ହାତୀରଡିରେ ଛାନିଆଁ ||

ପଥଧାରେ ବସି   ଗରିବ ଭିକାରୀ

     କାଠ ଜାଳି ବସିଅଛି

ନିଆଁର ଉତ୍ତାପେ    ଶୀତର ଦାଉରୁ

     ବଞ୍ଚିଵା ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି ||

ତାରାଗଣ ମେଳେ    ନୀଳ ଗଗନରେ

      ଖିଲି ଖିଲି ହସେ ଜହ୍ନ

ଧରଣୀ ବକ୍ଷରେ      ଶୀତରେ ଅତିଷ୍ଠ

      ହୁଅଇ ଦରିଦ୍ର ଜନ ||

ଶୁଭ୍ର ଜୋଛନାରେ     ପାରଦ ଧଉତ

     ଜଳ ଗିରି ବନ ଦେଶ

ନିଦ୍ରା ଦେବୀ କୋଳେ    ସର୍ବେ ନିଦ୍ରାଯାନ୍ତି

    ଜନ କୋଳାହଳ ଶେଷ || 

ଦୂବଘାସ ଦେହେ      କାକର ଟୋପାରେ

      ଶୁଭ୍ର ଜୋତ୍ସ୍ନା ଆପତନ

ହୀରାଖଣ୍ଡ ପରି       ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଦିଶୁଛି

     କିଣିନେଉଅଛି ମନ ||

ସନ୍ଧ୍ୟାତାରା କ୍ରମେ      ଲୁଚିଯିବା ଦେଖି

      ଶେଷ ମୋ ସାନ୍ଧ୍ୟ ଭ୍ରମଣ 

ଫେରିଲି ଗୃହକୁ      କରିଲି ଭୋଜନ

      ତାପରେ ନିଦ୍ରା ଗମନ ||