ଶୀତ ସକାଳର ଛିଟା

ଶୀତ ସକାଳଟା

ଫର୍ଚ୍ଚା ହୋଇଉଠେ

ଚା କପ୍ ଟା

ଓଠ ସ୍ପର୍ଶ କଲାପରେ

ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ହୋଇଉଠେ

ସମଗ୍ର ସତ୍ତା

ନୂଆ ଏକ ଆହ୍ବାନରେ ।

ଶୀତ ସକାଳଟା ଆସେ

କୁହୁଡିର ଧୂମାୟିତ ସ୍ପର୍ଶରେ

ଟୋପି ଟୋପି କାକରର

ମୁକ୍ତା ପୁଣି ହସେ

ଘାସ ପତ୍ରରେ 

କୋହଲା ଛୁଆଁ

ସକାଳ ଶୀତରେ

ନିଆଁ ପୁଆଁର

ଉଷ୍ମ ପରଶ ଗା'ରେ

ଖୁବ୍ ନିଆରପଣ

ବାରିହୋଇପଡେ

ତାର ଆଶ୍ଳେଷରେ

ନିଜକୁ ହଜେଇବାରେ  । 

ବାଳ ସୂର୍ଯ୍ୟର

କୋମଳ ଛିଟାକୁ

ଦୁର୍ବାର ଅପେକ୍ଷା 

ଚାଷୀ ଭାଇର

ବରଷକ ଶ୍ରମର ପରୀକ୍ଷା

ସୁନା ଧାନ କ୍ଷେତରେ ।

ହେଲେ

ମା'କୁ ଯେ କେବେ ଶୀତ ହେଇଛି

ମନେ ପଡେନା

ବଡି ଝପଟିରୁ ଉଠି

କରୁଥାଏ ସେ

ଜାବତୀୟ ଘରକରଣା ।

ଆଉ ପାର୍ବଣ ସକାଳେ ତ

ଶୀତ ଡରୁଥାଏ ମା'କୁ

ସେ ବି ଟାକି ବସିଥାଏ ଖାଇବାକୁ

ମା'ର କର୍ମଠ ହାତର

ନାନା ଜାତି ସସୁଆଦିଆ ଦରବ 

ଅବା ପିଠା ପଣା ।

ଏଥିପାଇଁ ତ

ଶୀତକୁ ଛାଡିବାକୁ

ଆଦୌ ଇଛା ହୁଏନା,

ହେଲେ ସକାଳଟା

ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଇଯାଏ

ଶୀତ ପୁଣି

ବସନ୍ତରେ ବଦଳିଯାଏ

 ସମୟ ଯେ ତାକୁ ବାନ୍ଧି ପାରେନା।।