ଶେଷ ଫଗୁଣର ଚିଠି

ମୋ ପ୍ରିୟା ଦେଇଛି ଶେଷ ଫଗୁଣରେ

ଶେଷ ହାତ ଲେଖା ଚିଠି

ପଢି ମୁଁ ଆତୁରେ ହଡବଡ଼େଇକି

ଶେଜରୁ ଗଲି ମୋ ଉଠି |

ପ୍ରିୟା ମୋ ଲେଖିଛି ଆଦ୍ୟ ବୈଶାଖରେ

ହେବ କାହା ଘର ବୋହୁ

ଫୁଲ ସଵାରୀରେ ଦୋଳି ଝୁଲଣାରେ

ଚାଲିଯିବ କହୁ କହୁ |

ତା' ବର ଆସିବ ସୁନା ପାଲିଙ୍କି ରେ

ପ୍ରିୟା ର ଘରକୁ ଯେବେ

ବାଜା ରୋଷଣୀରେ ଦାଣ୍ଡ ଦୁଲୁକିବ

ବରଯାତ୍ରୀ ନାଚୁଥିବେ |

ବାହା ବେଦୀ ପରେ ବଧୂ ବେଶ ହୋଇ

ମୋ ପ୍ରିୟା ବସିବ ଯାଇ 

ପୁରୋହିତ ନନା ହାତଗଣ୍ଠି ଦେବେ

ଯଥା ରାବଣସ୍ୟ କହି |

ଶଙ୍ଖ ହୁଳହୁଳି ପ୍ରକମ୍ପିତ ହେବ

ଗଗନ ପବନ ଛୁଇଁ

ମୋ ମନ ଅଙ୍ଗନେ ପ୍ରୀତିର ଫଗୁଣ

ଯିବ ଆନମନା ହୋଇ |

କାନ୍ଦେ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା କାନ୍ଦୁଛି ଫଗୁଣ

ବିରହ ବେଦନା ସହି

ବହୁଛି ମଳୟ ମୋ ପ୍ରୀତି ପରଶେ

କାନ୍ଦେ ନୀରୀମାଖି କଇଁ |

ମୋ ଭଳି ଅକର୍ମା ହାତ ଧରି ପ୍ରିୟା

ପାରିବନି ହେଇ ଖୁସି

ବିବାହ ଟା ନୁହେଁ ଖେଳ ଘର ଟିଏ

ନପାଇଲେ ଯିବ ରୁଷି |

ଭାଙ୍ଗି ପଡୁଥିଲା ହୃଦୟଟା ମୋର

ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କାଚ ଭଳି

କେତେ ଯେ ଫଗୁଣ ଯାଇଥିଲା ବିତି

ଚିଠି ଭିଜୁ ଥିଲା କାଳି |

ଅଦୃଷ୍ଟ ହାତର କ୍ରୀଡ଼ନକ ଟିଏ

ସତେକି ମାଟିରେ ଗଢ଼ା

କେତେବେଳେ ସିଏ ମାଟିର କଣ୍ଢେଇ

କେତେବେଳେ ହାତୀ ଘୋଡା |

ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ଜଳ ବତୁରା ମାଟିରେ

ଲିଭି ଲିଭି ଯାଏ ସ୍ବପ୍ନ

ସ୍ମୃତି ଟିଏ ହେଇ ମନ ମନ୍ଦିର ରେ

ଚିର କାଳ ହେବ ମଗ୍ନ |

ଯେଉଁଠିବି ଥାଉ ଯେମିତି ବି ଥାଉ

ପ୍ରିୟା ମୋର ହେଉ ଖୁସି

ଏତିକି ମାଗୁଣି ଜଗତ ଠାକୁରେ

ଦିଅ ମୋତେ ହସି ହସି |