ଶବର ରାଜା ବିଶ୍ଵାବସୁ ଓ ନୀଳ ମାଧବ

ବିଶ୍ଵାବସୁ ନାମେ ଶବର ରାଜନ

ଜଗନ୍ନାଥ ଙ୍କୁ ପ୍ରଥମେ

କରୁଥିଲେ ପୂଜା ଗିରି କନ୍ଦରରେ

ପୁଣ୍ୟ ନୀଳାଚଳ ଧାମେ ।

ଉତ୍କଳ ଅଧିପ ଇନ୍ଦ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ନୃପ

ଲଭିଲେ ସ୍ୱପ୍ନେ ଆଦେଶ

ମନ୍ଦିର ତୋଳାଅ  ମୋତେ ପୂଜା କର

ଭାଷିଲେ ଚାମୁଙ୍କ ପାଶ ।

ଆପେ ଲୀଳାମୟ  ବିଶ୍ଵ କାରିଗର

ସ୍ୱପନେ ଦେଲେ ଦର୍ଶନ

କେଉଁଠି କି ପରି ପୂଜା ପାଉ ଛନ୍ତି

ରାଜାଙ୍କ ବ୍ୟାକୁଳ ମନ । 

ଜାଣିବା ପାଇଁ କି ନାନ ସ୍ଥାନେ ଚାର

ତୁରିତେ କଲେ ପ୍ରେଷଣ

ରାଜ ସେନା ପତି  ଆର୍ଯ୍ୟ ବିଦ୍ୟା ପତି

କଲେ ଶେଷ ଅନ୍ୱେଷଣ ।

ଗହନ କାନନେ ଶବର ପଲ୍ଲୀରେ 

ପ୍ରବେଶ କରିବା ପରେ

ଜାଣି ଲେ ସେ ଠାବେ  ବିଶ୍ଵାବସୁ ନାମେ

 ଜଣେ ଏବେ ପୂଜା କରେ । 

ଶବର ଦୁହିତା ନାମ ତା ଲଳିତା

ତାକୁ ପ୍ରେମ ଜାଲେ ବାନ୍ଧି

ତାହା ଅଗ୍ରତ ରେ ସିଦ୍ଧି ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ରେ

ତାଙ୍କ ମନ ଅଭିସନ୍ଧି ।

ପରକାଶ କରି ତାହାରି ସାହାର୍ଯ୍ୟେ

ନିଘଞ୍ଚ ଗିରି ଗୁହରେ

ପରବେଶି ଦେଖି ଚକିତ ହୋଇଲେ

ନୀଳ ମାଧବ ଠାକୁରେ । 

ଶ୍ୱ।ପଦ ସଙ୍କୁଳ  ତରୁ ତୃଣ ଗୁଳ୍ମ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗହନ ବନାନୀ

ଆଚ୍ଛାଦିତ ସ୍ଥାନ  ମଧ୍ୟେ ବିଜେ ପ୍ରଭୁ

ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକ ଭେଦେ ନାହିଁ । 

ଫେରି ଆସି ରାଜା ଅଗ୍ରତେ ଜଣାନ୍ତେ

ଶବର ସହିତେ ତିନ

ସାକ୍ଷାତ କରନ୍ତେ  ଶ୍ରୀ ନୀଳ ବିଗ୍ରହ

ଶୂନ୍ୟେ ହେଲେ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ।

ମୁଣ୍ଡ ପୋତି ରାଜା ଦୁଃଖରେ ଅଧୀର

ହୋଇ କରନ୍ତେ କ୍ରନ୍ଦନ

ଶୂନ୍ୟ ବାଣୀ ନଭୁ  ଶୁଣିଲେ ଚାରି ହେଁ

ନ କର ଦୁଃଖେ ରୋଦନ  ।

ଆମ୍ଭେ ଏହି ଠାବେ ଏଇ ରୂପେ ଭବେ

ଭକତ ତାରିବା ପାଇଁ

ଆର୍ବିଭାବ ହେବୁ  ଭକତେ ତାରିବୁ

ମନ୍ଦିର ତୋଳାଅ ଯାଇ ।

ମନ୍ଦିର ହୋଇଲେ ବାଙ୍କୀ ମୁହାଣରେ

ଲାଗିବ ବିରଳ ଦାରୁ

ତାହାକୁ ଅଣାଇ ନିର୍ମାଣ ହେ ଏଥି

ନବୀନ ବିଗ୍ରହ ଚାରୁ । 

ଦୈବ।ଦେଶ ମତେ ଇନ୍ଦ୍ର ଦ୍ୟୁମ୍ନ ସତେ

ସ୍ଥାପି ଗଲେ ନୀଳାଚଳେ

ଜଗତ ନାଥ ଙ୍କ ମନ୍ଦିର , ବିଗ୍ରହ

ଭକତ ବିଶ୍ୱାସ ଛଳେ ।

ଚିତ୍ରୋତ୍ପଳା ତୀରେ କଣ୍ଟିଲୋ ନଗରେ

ବିଜେ ଯେ ନୀଳ ମାଧବ

ବିଶ୍ୱାବସୁ ଆଉ ନୀଳମାଧବ ଙ୍କ 

ଅଟେ ଏ ଗୁପ୍ତ ରହସ୍ୟ ।