ଶବ୍ଦେ ଶବ୍ଦେ ସ୍ବର୍ଗୀୟ ମିଳନ

ହେ ବନ୍ଧୁ! କାହିଁକି ହେଲ ମୋ'ପାଇଁ କି

ସକାଳର ପହିଲି କିରଣ,

ହେଉ ହେଉ ହୋଇଗଲ, ଭଲ ହେଲା

ଈଶ୍ୱର ଯେ ପ୍ରମୁଖ କାରଣ ।

ପହିଲି କିରଣ    ନୁହଁ, ଖାଲି ତୁମେ,

ତୁମେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଅଲିଭା ସନ୍ତକ,

ଶୁଭ ରାତ୍ରି ନାହିଁ  କେବେ, ତୁମ ପାଇଁ

ଅଛି ଶୁଭ ସକାଳ ସଂକଳ୍ପ !

କି ଲଗ୍ନର ଲାକ୍ଷାଦ୍ବୀପ, ହେଲା ଆମ

କଣ୍ଠେ କଣ୍ଠେ କଣ୍ଠ ପ୍ରତିଦାନ,

ସାକ୍ଷାତ ତ ଦୂରେ   ଥାଉ, ସମ୍ମତିର

ଶବ୍ଦେ ଶବ୍ଦେ ସ୍ବର୍ଗୀୟ ମିଳନ ।

ସ୍ବର୍ଗୀୟ ସମ୍ଭାର   ଥିଲା, ମିଳନରେ

ଥିଲା ସ୍ବଚ୍ଛ ସୁମାନସିକତା,

ଜରାୟୁ ଜୀବନେ ମୋର, ଜନ୍ମ ଦେଲା

ଦୀର୍ଘାୟୁଷ ସ୍ବପ୍ନର ବାରତା ।

ଚନ୍ଦନ ଚର୍ଚ୍ଚିତ    ତୁମ, ଦିବ୍ୟ କାନ୍ତି

ମୋ'ନୟନ ଜ୍ୟୋତି ପାଲଟିଲା,

ଲୋଭନୀୟ ନୈସର୍ଗିକ, ବାର୍ତ୍ତାଳାପ

ମୋ'ଜୀବନ ଜାତକ ସାଜିଲା ।

ଶିକ୍ଷାର ସଉଧ   ତୁମେ, ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ

ସଭ୍ୟତାର ସ୍ଥିର ମାପକାଠି,

ସ୍ନେହର ଭଣ୍ଡାର,  ତୁମ ପରି ବନ୍ଧୁ

ଏ ଅଭାବୀ ପାଇବ କେଉଁଠି !

ଭାବରେ ଭାବରେ ତୁମେ, ବନ୍ଧନର

ବିଧିବଦ୍ଧ ସଂଯତ ପାଖୁଡା,

ସେ ପାଖୁଡା ପାଇବାକୁ, ଗୋଲାପକୁ

ପୁନଃ ପୁନଃ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ଲୋଡ଼ା ।

ଅଭିମାନେ ଅଭିମାନୀ, ସ୍ୱାଭିମାନ

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ତୁମ ଅଳଙ୍କାର,

ଅଳଙ୍କୃତ ଜୀବନର,  ପରିସୀମା

ହେ ବନ୍ଧୁ,ଏ ଜଗତେ ବିରଳ ।

"ବନ୍ଧୁ" ନୁହେଁ ସାଧାରଣ, ଏକ ଶବ୍ଦ

ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଯେ ସୁପ୍ତ ଅନୁଭବ,

ଗ୍ରନ୍ଥି ଗ୍ରନ୍ଥି, ଶିରା ଶିରା ଧମନୀରେ

ମଧୁ ମହୁ ଅଣୁରୁ ଉଦ୍ଭବ ।

ମୋ' ଜୀବନ ଇତିହାସ,  ସଙ୍କୁଚିତ

ତୁମେ ମୋର ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଭୂଗୋଳ,

ଅକ୍ଷାଂଶ ଦ୍ରାଘିମା ନାହିଁ ସେ ଭୁଗୋଳେ

ଅଛି ତୁମ ମନର ନିର୍ମାଲ୍ୟ ।

ମୋ' ହୃଦୟ ଚିତ୍ରକଳ୍ପ,  ରୂପକଳ୍ପ

ମୋ' ମନ ନିଖୁଣ ଶିଳ୍ପାୟନ,

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ଖୋଜୁଥିବି, ତୁମକୁ ମୁଁ

ମୋ' ବିଧାନ କରିଛି ଭିଆଣ ।