ଶବ୍ଦ

ତୀର ଯାହାକୁ କରଇ ବିଧ୍ୟ

ଝରଇ ରୁଧିର ପ୍ଲାବିତ କରେ କ୍ଷେତ

ବୋହିଆସେ ସବୁ ଶ୍ରୋତ ମିଶିବାକୁ ସାଗର

ସବୁ କାମ ଦିନେ କାମନା ସାଥିରେ

ଫେରିଆସେ ନିଜ ଠାରେ

ସାଗରକୁ ଦେଖି ତୃଷା ଲାଗିବାରୁ

ନେଲି ଚଳାଏ ଜଳ

ସେଜଳ କି ମୋର ତୃଷା ମେଣ୍ଟେଇଲା

ପଚାରେ ନିଜକୁ ଥରେ

ସବୁ ଶବ୍ଦ ଯାକ ସର ଶଯ୍ୟା କରି

ସୋଇଥିବି ହୋଇ ରଥୀ

ପାପ ରକ୍ତ ସବୁ ବହିଯାଉଥିବ

ଲଭିବି ମୁଁ ବିରଗତି ।