ସେତ ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା

ଜାଣିନାହିଁ ପୂଜା  ଶିଖିନି ମନ୍ତର

  ନୁହେଁ ମୁଁ ଦଇତା ପଣ୍ଡା

ଜାଣିଛି ଏତିକି  କାଳିଆ ସୁନା ମୋ

  ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା

  ସେତ ଭକତର ଗଣ୍ଠିଧନ

ପତିତପାବନ   ରଥରେ ବାମନ

  ତା ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ମୁକ୍ତି ଧାମ ।

ଭକ୍ତ ମନ ବୁଝି  ବନ୍ଧୁ ମହାନ୍ତିଙ୍କୁ

   ଯାଚି ଦିଏ ଭୋଗଥାଳୀ

ଦାସିଆ ବାଉରୀ  ଶରଧା ନଡିଆ

  ନିଏ ଶୂନ୍ୟେ ହାତ ତୋଳି

   ମାଣିକଠୁ ପିଏ ଦହି

ଖାଏ ଖିଲିପାନ  କଉଡି ନଦେଇ

   ନଟକୁଟିଆଟି ସେହି ।

ଅଭିଯାନେ ଯୁଦ୍ଧେ  ଯାଏ ଆଗେ ଆଗେ

  ଚଢି ଧଳା କଳା ଘୋଡା

ଚଢି ନନ୍ଦିଘୋଷେ   ନବଦିନାତ୍ମକ

   କରେ ଘୋଷ ରଥଯାତ୍ରା

   ଦିବ୍ୟ ମାନବୀୟ ଲୀଳା

ମଉସୁମୀ ରାସ  ଆଡ଼ପ ଦର୍ଶନ

  ଦୁର୍ଲଭ ଆନନ୍ଦେ ଭରା ।

ଜଗତରନାଥ  କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ

   ଭଗବାନ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ

ନୀଳାଚଳ କ୍ଷେତ୍ର ଗୋଲକ ବୈକୁଣ୍ଠ

   ଶ୍ରୀପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଧାମ

ସିଏ ଗତିମୁକ୍ତି  କୈବଲ୍ୟ ପସରା

  ସନାତନ ଆଦିକନ୍ଦ ।

    -----