ସେଇ ବେଳାଭୂମି ପରେ

   

 ଭଲ ପାଇବାର ମାନେ ମୁଁ ଖୋଜୁଛି 

    ସେଇ ବେଳାଭୂମି ପରେ 

ସଞ୍ଜ ଓ ସକାଳେ  ଜହ୍ନ ଜୋଛନାରେ 

    ଖୋଜେ ତୁମେ ସବୁବେଳେ ।

 କଥା ଦେଇ ଥିଲ   ଫେରିବା ପାଇଁକି 

      ନିଜଠୁ ନିଜର ହୋଇ  

ଜୀବନ ବାଟରେ     ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ 

       ସାଥିରେ ଚାଲିବା ପାଇଁ ।

ଆସୁଚି ଆସୁଚି    କହି ଚାଲିଗଲ

    କେବେତ ଫେରିଲ ନାହିଁ 

 ସେଇ ନଈ କୂଳ   ଆଜିବି ରହିଛି 

    ତୁମରି ସେ ସ୍ମୃତି ନେଇ ।

ଆମ ବାଲିଘର ବାଲିରେ ମିଶିଛି 

    ଭାଙ୍ଗିଛି ସପନ ସବୁ 

ଆଖି ମୋର ଆଜି  ଭରି ଭରି ଆସେ 

      ତୁମ କଥା ଭାବୁ ଭାବୁ ।

ଯେତେ ଦୂରେ ଥାଅ ଅବା ଭୁଲି ଯାଅ 

     ମୁଁ ତୁମେ ପାରିନି ଭୁଲି 

ଜୀବନ କବିତା    ସ୍ମୃତି ନଈ ଧାରେ 

     ତୁମେ ମୁଠେ ସୁନା ବାଲି   ।