ସେ କିଏ

ଏଇ ଦୁନିଆଁରେ ଜିଇଁବାର 

ବାଟ ତ ଅନେକ

କେବେ ଅନ୍ଧାର ଅଙ୍କାବଙ୍କା 

ପ୍ରଶସ୍ତ ପୁଣି ଲକ୍ଷହୀନ 

ସପ୍ନ ତ ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନ ପାଲଟେ

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ।

ମଣିଷ ବଞ୍ଚିବ ବି କିଆଁ

ଯୋଉଠି ଦାନ ବଦଳରେ

ମିଳେ ସଦା ପ୍ରବଞ୍ଚନା 

ପଥହୁଡ଼ା ହୋଇ

ପଥର ଛାତିରେ ଅର୍ଦଳି କରେ 

ସ୍ନେହର ଆଶାରେ ।

ଅଳିଆ ଗଦାର ସେଇ

ସର୍ତ୍ତହୀନ ସମ୍ପର୍କ ମଧ୍ୟରେ

ଚଳିବା ମୁସ୍କିଲ 

ଏଠି ଧୋକା ବି ସସ୍ତା 

ମିଳେ ବସ୍ତା ବସ୍ତା 

ତାହା ବିନା ବଇନାରେ ।

କେବଳ ଦେଇ ଦେଇ

ଖାଲି ହୁଏ ତାର ପଣତ

ଲୁଣ୍ଠିତ ହୁଏ ଆପଣା 

ଗଳିରେ ପୁଣି ଭିଡ଼ରେ

ଅସଫଳ ସାଜେ ଘୃଣ୍ୟ ପତିତା

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ।

ଏଠି ରହିବ କାହା ସାଥେ

ଜୀଇଁବ ବା କିଆଁ

ବାପ ଘରେ ପରଧନ

ଶାଶୁଘରେ ପରଝିଅ

ହଜି ଯାଏ ତାର ଠିକଣା 

ଅନ୍ୟମନସ୍କତାରେ ।

ଧନ୍ୟ ସେ ଦୁନିଆଁ

ପୁଣି ଧନ୍ୟ ସେ ଭବ ନଇ

ନାବ ଗଢ଼ିବା ବାଲା

ବିନା ନାଉରୀରେ ବସେଇ

ତା ହାତରୁ ଛାଡ଼ିଦିଏ 

ଅକାଳରେ ଗଣ୍ଡ ଗଭୀରରେ ।

ବିନା ଲକ୍ଷରେ କି କେବେ କିଏ

ପାରିହୁଏ ଏ ଭବ ସାଗର

ଢେଉର ଫେରାଲେଉଟା ମାଡ଼ରେ

ଟିକ୍ ଟିକ୍ ହୋଇ ବିଞ୍ଚିହୁଏ 

ତାର ସ୍ବପ୍ନ ସମସ୍ତ ଶରୀର 

କିଟିମିଟି ଅନ୍ଧାର ମୁଲକରେ ।