ପ୍ରିୟ ଭୂଇଁ

ହିମର ଶିଖର ଶୀଷରେ ସଜାଇ

ବିସ୍ତିର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ଯେଉଁ ଭୂଇଁ

ପାଦକୁ ତାହାର ଲହଡ଼ି ଚୁମ୍ବନେ

ମହାସାଗର ଯାଏ ଛୁଇଁ I 

ଅମୃତ ଧାରିଣୀ ପୂଣ୍ୟର ତଟିନୀ

ଯାହା ବକ୍ଷରେ ଯାଏ ବହି

ସଭ୍ୟତାର ରୂପ "ସିନ୍ଧୁ,ସରସ୍ଵତୀ"

ବିଶ୍ଵକୁ ଯାଏ ସିଏ କହି I

ମୁନିଙ୍କ ମାନସ ଦେବତା ଇପ୍ସିତ

ଯେଉଁ ମାଟି, ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଲୋକର

ପୁରାଣେ ଵର୍ଣ୍ଣିତ ନବୀନ ନିର୍ମିତ

ଉତ୍ସ ସାଜେ ଜ୍ଞାନ ଆଲୋକର I 

'ଓଁ' କାର ଧ୍ଵନିର ପ୍ରତିଧ୍ଵନି ଯହିଁ

ପ୍ରତି ହୃଦୟେ ପ୍ରାଣ ଜାଳେ

ଅରୁଣାଂଚଳର ପର୍ବତରୁ ଉଇଁ

 ରବି ତହିଁ କିରଣ ଢାଳେ I 

ପ୍ରାଚିରୁ ପଶ୍ଚିମ ଧର୍ମର ଆଲୋକ

ଯେଉଁ ଭୂମି ବେଦରେ ଭରେ

ସଂସ୍କୃତିର ରୂପ ସାହିତ୍ୟର ଆତ୍ମା

ସେହି ଧରା ଉତ୍ପନ କରେ I 

ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ପ୍ରୀତି କ୍ଷମାର ବାରତା

 ଯିଏ ଧରେ ଜଗତ ହିତେ

ନିମିଷେ ବିନାଶି ଶତ୍ରୁକୁ ସମରେ

ବିଶ୍ଵଗୁରୁ ସାଜେ ଜଗତେ I