ଖରା କାଳ

ତୁମର ଏ ଅତର୍କିତ ପ୍ରବେଶ

ମୁଁ ଭାବି ପାରୁନି

ସତରେ ତୁମେ ଆସିଛ

ଅବିଶ୍ବାସ ର ଝଲକ

ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଟିଏ ପାଇଁ

ଖେଳି ଗଲା ଚଞ୍ଚଳତା

ମୋ ପ୍ରତି ଟି ଅଙ୍ଗରେ ।

ଶୂନ୍ ଶାନ୍ ଚାରି କାନ୍ଥ ଭିତରେ

ଫାଇଁ ଫାଇଁ ଶବ୍ଦ

ବିଦ୍ୟୁତ ଫଙ୍ଖାର

ଲୁଚାଇଛି ଦୀର୍ଘ ଶ୍ଵାସ

ତୁମର

ସତେକି ବୈଶାଖ ଝାଞ୍ଜି

ଦିନ ଦ୍ବିପ୍ରହର ର ।

କ୍ଷୀଣ ସ୍ଵର

ଗିଲାସେ ଥଣ୍ଡା ପାଣି

ସତେକି ଜୀବନ କରୁଛି ସଙ୍ଘର୍ଷ

ଢକ୍ ଢକ୍ ଶବ୍ଦ

ଦୁଇ ଚାରି ଥର 

ବଞ୍ଚିଗଲା ମଣିଷ

ଏ ଧୂ ଧୂ ଖରାକାଳଟାରେ 

ଅନୁପସ୍ଥିତ ତୁମର

କ୍ଷତାକ୍ତ କରୁଥିଲା ହୃଦୟ

ବାରମ୍ବାର ବାରମ୍ବାର ।