ଶ୍ରାବଣ ଆସିଲେ

 

ଧୁ ଧୁ ଖରା କେତେ ଗାଧୋଇଛି ଧରା

ସୃଷ୍ଟି ନିୟମ ଚକ୍ରର

ନୁଖୁରା ଶରୀରେ ପ୍ରାଣ ସଞ୍ଚାରିଛି 

ଶ୍ରାବଣର ବାରି ଧାର ।

ଜଳ, ସ୍ଥଳ,ନଭ ରୂପ ବଦଳାଇ

ଦିଶଇକି ମନୋହର

ପ୍ରାଣୀ ପ୍ରାଣ ଜାଗେ ତୁମ ଆଗମନେ

ଜୀବ ଜୀବନ ଆଧାର ।

ଚଉଦିଗ ସାରା ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳା

ତରୁ ତୃଣ ଲତାଙ୍କର

ହସେ କୃଷି କ୍ଷେତ୍ର ସ୍ପର୍ଶେ କାହା କର

ମୁଖେ ଦେବାକୁ ଆହାର ।

 ଭିମ ଭୌରବ ରୂପ କାନ୍ତି କେବେ

କେବେଟି ଶାନ୍ତ ସୁଧାର

ଡହଳ ବିକଳ କରାଅ ଜୀବନ

ଝରିଲେ ଟି ନିରନ୍ତର ।

ଜୀବନ ସଭିଙ୍କ ସୁଖ ଦୁଃଖ ଭରା

ତୁମେ ତ ଚାରି ଦିନର

ତୁମେ ଗୋ ଶ୍ରାବଣ ସମୟ ହସ୍ତରୁ

କିପରି ହୋଇବ ଦୂର ।