ସବୁଜ ସ୍ୱପ୍ନ

ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ଅଚିନ୍ତ୍ୟ ଅଟେ ମଧୁବନ

ସୁଧାମୟ ସୁନୀଳ ସପନ ।

କି ବର୍ଣିବି ନିକୁଞ୍ଜ ବାଟିକା ଶୋଭା  

 ଲାଲ ଟୁକୁ ଟୁକୁ ଗୋଲାପର କଳିଟିଏ 

ମୋ ଲାଜେଇ ପ୍ରିୟା । 

ସୁମଧୁର ମନୋହାରୀ ତା ଲାଜ ଗୁମାନ 

ଅନାହତ ଉନ୍ମେଷ କାଳରୁ 

ଆଖିରେ ମିଶାଇ ଆଖି

 କରେ ମୋତେ ଅସୁମାରୀ ପ୍ରଶ୍ନ ।

ଦିନେ ଉଷ୍ଣ ଆବେଗରେ ପଚାରିଲି ତାକୁ- 

ଅପୂର୍ବ ତୁମ ରସ ଗନ୍ଧ,

କି ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଅଛ ପ୍ରିୟା ! 

ମୁରୁକି ଟିକିଏ ହସି କଳିଟି କହିଲା- ବାସ୍!

ରହିଯାଅ ପ୍ରିୟତମ ସରିନାହିଁ ପରୀକ୍ଷା ନିରୀକ୍ଷା , 

ସାମାନ୍ୟ ତ ବକ୍ଷ ମୋର ହୋଇଅଛି ସ୍ଫିତ 

ପ୍ରତିଟି ମୋ ରଙ୍ଗ ପାଖୁଡା ବାସି ଚହଟିବା ପାଇଁ 

ଲୋଡ଼ା ତୁମ ସହଯୋଗ ବନ୍ଧୁ ,

କେଇଦିନ ମାତ୍ର ଆଉ ସିଞ୍ଚିଦିଅ ଜଳ 

ଯତ୍ନ ନିଅ, ଉପଯୁକ୍ତ ଉର୍ବରକ ଖତମାଟି ଦିଅ । 

ପ୍ରଭାତର ସୁନେଲି କିରଣେ ‌

ହସୁଥିଲା ସନ୍ତର୍ପଣେ ଦିନେ 

ଖିଲି ଖିଲି ଗୋଲାପର ରାଣୀ, 

ଇସାରାରେ କହିଲା ସେ ମୋତେ- 

କଅଣ ଭାବୁଛ ସାଥି 

ଏଇ ମୋର ରଙ୍ଗ ରୂପ ନୁହଁ ଚିରନ୍ତନ, 

କୀଟ ଦ୍ରଂଷ୍ଟ ହୋଇ ମୁଁ ଝଡ଼ି ଯିବା ଆଗୁ

 ପାରୁଛ ତ ମୋତେ ତୋଳି ନିଅ

 ଓଁକାରୁ ମୋ ଜୟମାଲ୍ୟ 

ପ୍ରେମ ମୂର୍ତ୍ତି ରାଧେକୃଷ୍ଣ ନାମ ।

ଫୁଲ ମନ କୋମଳ ପରଶେ

ପୁଲକିତ ମନ ପ୍ରାଣ ମୋର,

ପ୍ରେମ ଅଟେ ସାର୍ଥକତା

ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦର ଜୀବନ

ଗାଉଛି ମୁଁ ଗାଉଥିବି ସଦା

ରାଧାକୃଷ୍ଣ ଭକ୍ତି ସ୍ତୁତି ପ୍ରେମ ଜୟଗାନ ।