ସାଥିରେ ସାଥିରେ

ଯେତେ ତୀର୍ଥ ମୁହିଁ କରିଲି ଭ୍ରମଣ 

ମନ ହେଲା ନାହିଁ ଖୁସି

ତୁମ ଠାରୁ ଯେବେ ବିଛେଦ ହୋଇଲି

ଲାଗୁ ଥିଲା ଭାରି ଦୋଷୀ ।

କେତେ ସ୍ନେହ ଦେଇ ମନ ରଖୁ ଥିଲ 

ମୋତେ ଦେବା ପାଇଁ ସୁଖ

କେବେ ତ କହିନ ଦେଇ ପାରିବିିିନି

ହେଉ ପଛେ ତୋତେ ଦୁଃଖ ।

ରାତି ଉଜାଗର କରି ଯାଅ ପାର

ସାଇତି ପ୍ରେମର ଛବି

ମୁଁ ଥିଲି ତୁମର ସୁନେଲି ସପନ

ତୁମେ ମୋର ଜହ୍ନ ରବି ।

ଦୁର ପାହାଡକୁ ନିିିରେଖି ଦେଖିଲେ

ତା ଠାରୁ ବିଶାଳ ତୁମେ 

ଜଳ ପ୍ରପାତକୁ ଚାହିଁ ପାରୁ ନାହିଁ

ଭିଜି ଯାଏ ତୁମ ପ୍ରେମେ ।

ତୁମ ଭସା ମନେ ମୋ ଜୀବନ ଭେଳା

ଅକ୍ଲେଶରେ କରେ ପାରି

ଆଜି କାହିଁ ପାଇଁ କୂଳ ପାଏ ନାହିଁ

ନୟନରୁ ଝରେ ବାରି ।

ଦୂର ଦିଗନ୍ତରେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ କୋଳେ

ଏକ ପ୍ରାନ୍ତେ ତୁୁୁମ ଛବି

ବିପରିତ ପକ୍ଷେ ମୋ ତୃଷା ବଢଇ

ସାତ ରଙ୍ଗ ମେଳେ ଭାବି ।