ସାଥୀ ତୁମେ ଛାଇ ପରି

ଜୀବନ ବାସନ୍ତୀ ଋତୁ ମଧୁମତୀ

ସାଥୀ ତୁମେ ଛାଇ ପରି

ସ୍ମୃତିରେ ସପନେ ଅବା ଜାଗରଣେ

ପାରୁନି ତୁମକୁ ଭୁଲି ।

ଜଡ ପ୍ରାଣହୀନ ଲାଗଇ ଜୀବନ

ଏକୁଟିଆ ପ୍ରବାସରେ

ପକ୍ଷବାନ ମନ ଉଡିବୁଲେ ଶୂନ୍ଯେ

ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ଝୁରି ମରେ ।

ଭାବି ଅନୁଭବି ମନକୁ ପଚାରି

ସାଉଁଟି ଯତନେ ଶବ୍ଦ 

ଲେଖୁଛି ଯାହା ମୁଁ କଥା କବିତାରେ

କରିବ ଗ୍ରାହ୍ଯ ସହୃଦ ।

ଯେତେଦିନ ଯାଏ ରହିଥିବ ପ୍ରାଣ

ହେଉଥିବ ରାତିଦିନ

ପ୍ରିୟା ତୁମ ନାମ ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନେ

ହେଉଥିବ ଗୁଞ୍ଜରଣ ।

ଯାଉ ଉଡି ଉଡି ମନପକ୍ଷୀ ମୋର

ଫୁଟୁ ଶବ୍ଦ ହୋଇ ଫୁଲ

ଓଠେ ମଧୁହାସ୍ଯ ଖେଳିଲେ ତୁମର

ତୃପ୍ତ ହେବ ଆତ୍ମା ମୋର ।