ସାଇତା ସ୍ମୃତି

କାଗଜ ଟୁକୁଡା ଭାବି ଦିନେ ତୁମେ

ଫୋପାଡ଼ି ଥିଲ ଯାହାକୁ

ତୁମ ମନକଥା ଲେଖାଥିଲା ବୋଲି

ସାଇତି ରଖିଛି ତାକୁ ।

ସରିଯାଇଥିବା କଲମକୁ କେତେ

ରଖିଛି ଆଜି ସାଇତି

ତୁମ ପାଇଁ ଯାହା ଅଲୋଡ଼ା ଅଖୋଜା

ମୋ ପାଇଁ ଯେ ତାହା ସ୍ମୃତି ।

ପ୍ରଥମ ଦେଖାର ଗୋଲାପ ଫୁଲକୁ

ମନେ ରଖିଛ କି କୁହ

ମଉଳା ପାଖୁଡା ଭିତରେ ଏଵେ ବି

ଖୋଜି ବସେ ତୁମ ମୁହଁ ।

ଯେଉଁ ଛତା ତଳେ ପାଇଥିଲି ମୁଁ ଯେ

ତୁମରି ପ୍ରଥମ ଛୁଆଁ

ବରଷାରେ ତାକୁ ଦିନେ ବି ଖୋଲିନି

ଏବେ ବି ରଖିଛି ନୂଆ ।

ଅତର ଶିଶିରୁ ସରିଛି ଅତର

ତଥାପି ରଖିଛି ପାଶେ

ନୀରବେ ବସିଲେ ତୁମେ ଆସିବାର

ମିଠା ମହକ ଯେ ଆସେ ।

ଯେଉଁ ରୁମାଲରେ ପୋଛିଦେଇଥିଲ

ମୋ ଆଖିରୁ ଦିନେ ଲୁହ

ସେ ରୁମାଲ ଆଜି ସାଇତି ରଖିଛି

କେମିତି ଭୁଲିବି କୁହ ।

ତୁମ ସାଥେ ମୋର ପ୍ରଥମ ସାକ୍ଷାତ

ହୋଇଥିଲା ଯେଉଁ ସ୍ଥାନେ

ସେ ସ୍ଥାନ ଠିକଣା ଲେଖା ହୋଇଅଛି

ଆଜି ବି ମୋ ଭଙ୍ଗା ମନେ ।

ଏ କି ଥିଲା ମୋର ଭଲପାଇବା ମୁଁ

ଜାଣି ପାରିଲିନି ନିଜେ

କେଜାଣି କାହିଁକି ସେ ବିଗତ ଦିନ

ମନେ ମନେ ଆଜି ଖୋଜେ ।

ସମୟ ସୁଅରେ ହଜିଯିବ ସବୁ

ତୁମେ ତ ରହିବ ମନେ

ଏଇ ବୋଧେ ଥିଲା ମୋ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମ

ଶେଷ ବି ଏଇ ଜୀବନେ ।

ବଂଚିବା ମାରିବା ସବୁ ତ ସମାନ

ଆଜି ମୋ ପାଇଁ ହେ ସାଥି

ଜଳାଇ ଜଳାଇ ଦିନରାତି ମାରେ

ତୁମରି ସାଇତା ସ୍ମୃତି ।