ସାଧବବୋହୁ

ନାଲି ଟୁକୁଟୁକୁ ସାଧବ ବୋହୂ

କେଡ଼େ ମନଲୋଭା ଦିଶଇ,

ବରଷା ଋତୁରେ ଧରା ପୃଷ୍ଠକୁ ସେ

କୁନିକୁନି ପାଦେ ଆସଇ ।

ସବୁଜ ବନାନୀ ପୃଥିବୀ ବକ୍ଷରେ

ଠୁକୁଠୁକୁ ପାଦେ ଚାଲୁ ଆନନ୍ଦେ,

ଦେଖିଦେଲେ ତୋ ସୁନ୍ଦର ରୂପ କୁ

ପିଲାଏ ଧରନ୍ତି ପାରମାନନ୍ଦେ ।

କୁନି ପିଲାଙ୍କର ତୁ ଅତି ପ୍ରିୟ

ଅଟୁ ତୁହି ତାଙ୍କ ପରମ ସଖି,

ଘେନି ଯାଆନ୍ତି ଲୋ ଘରକୁ ତାଙ୍କ

ହାତ ପାପୁଲି ରେ ସାଇତି ରଖି ।

ଭାରି ଚିକ୍କଣିଆ ଶରୀର ତୋର

ମଖମଲୀ ଓଢଣୀ ନାଲି ରଙ୍ଗର,

ତୁଳା ପରି ତୁହି ନରମି ଥାଉ,

ସରମିଲତା ମୋ ଗଜମୁକୁତା ଲୋ

ଛୁଇଁ ଦେଲେ ତୋତେ ସରମି ଯାଉ ।

ବରଷକୁ ଥରେ ଦେଖଇ ତୋତେ

ମନେ ପଡ଼େ ପିଲାଦିନ ମୋ ମୋତେ,

ସାଧବପୁଅ ର ସିନ୍ଦୂର ନେଇ

ବୋଳି ହୋଇଅଛୁ ହୃଦୟ ଦେଇ ।

ଦର୍ଶନ ଦେଇ ତୁ କରିଛୁ ଋଣୀ

ଦେଖା ହେବ ଆର ବରଷେ ପୁଣି,

କଳୁଷ ସମାଜ ର ନ ପଡୁ ଦୃଷ୍ଟି

ପ୍ରକୃତି ର ତୁ ଯେ ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟି ।