ସାଧବ ବୋହୂ

ବରଷା ରାଣୀର  ଭିଜା ପଣତର

   ଖିଲି ଖିଲି ହସ ଧାରେ ।

ଅମ୍ଳାନ ଅରୁଣ   ସୁନେଲି କିରଣ

   ଓଜସ୍ୱିନୀ ମେଖଳାରେ ।

ନାଲି ଟୁକୁ ଟୁକୁ ସାଧବବୋହୂଟି

   ମୃଦୁ ମଦିରା ପାଦରେ ।

ସରମି ନରମି ଉଙ୍କି ଉଙ୍କି ଆସେ

   ତନ୍ଦ୍ରା ତନ୍ମନ ଚିତ୍ତରେ ।

    

 ସପନ ରାଇଜ ସାଧବବୋହୂ ଗୋ

   ସୁନା ସଵାରି ରେ ଆସି ।

ମନ ମନ୍ଦିରର  ଷାଠିଏ ପାହାଚେ

   ଆସି, ବସିଗଲ ରୁଷି ।

ଗଳାରେ ତୁମର   ଗଜରାର ହାର

    ଆଖିରେ ଗାର କଜଳ ।

କପୋଳେ ତୁମର   ଶିଶିର ମୁକ୍ତା

     କରୁଅଛି ଝଲମଲ ।

ମଥାରେ ତୁମର   ରକ୍ତିମ କୁଂକୁମ

    କୁସୁମ ଯୂଇରେ ବେଣୀ ।

ପାଦରେ ଅଳତା  ହାତରେ କଙ୍କଣ

    ଅଧରେ ଅମୃତ ବାଣୀ ।

ପଦିଏ ତୁମରି   କଥାର ଢେଉରେ

    ମମତାର ମଧୁ ଝରେ ।

ନୟନେ ତୁମରି  ନିରୀହ ଚାହାଣୀ

    ସଭିଙ୍କୁ ନିଜର କରେ ।

    

ସଭିଙ୍କ ଶରୀରେ  ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଅଳଙ୍କାର,

    ଲାଜ ତୁମରି ଗହଣା ।

ଲାଜୁଆ ମୁହଁରେ ନାରୀତ୍ବ ଲେପଇ,

    ମଥାରେ ତୁମ ଓଢଣା ।

କିଏ କୁହେ, ତୁମେ ଅଳପ ସୁନ୍ଦରୀ

   ଅଲୋଡ଼ା କା' ଜୀବନରେ ।

ତୁମ ହୃଦୟର  ସୁନ୍ଦର ପଣରେ

   ଉର୍ବଶୀ ସରମେ ମରେ ।

ଚେହେରାରେ କ'ଣ ସୁନ୍ଦରତା ଥାଏ,

    ଥାଏ ହୃଦୟ ଅଙ୍ଗନେ ।

ଚେହେରାଟି ସିନା   ଅଳପ ଦିନର

   ହୃଦୟ ଯେ ସବୁ ଦିନେ ।

ଛୁଇଁବାକୁ ସିନା    ନାହିଁ ଅଧିକାର

    ସରଗ ସମ୍ପତ୍ତି ତୁମେ ।

ନିମିତ୍ତ ମାତର ମୋ' ଭବ୍ୟ ଭୁବନେ

    ବଞ୍ଚିଛି ମୁଁ ନିଜ ନାମେ ।

ଦେଖିବାକୁ ତୁମ   ଲାବଣ୍ୟ ରୂପକୁ

     କରୁଅଛ କାହିଁ ମନା !

ଅନୁଭବିବାକୁ     ତୁମରି ହୃଦୟ

    କରେ କେତେ ଉପାସନା ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ କନ୍ୟା ନୁହଁ, ମତ୍ସ୍ୟ କନ୍ୟା ନୁହଁ

    ନୁହଁ ଗୋ ସାଗର କନ୍ୟା ।

ଦୁର୍ଲଭ ନାରୀତ୍ବ   ରମ୍ୟ ଇସ୍ତାହାର

    ପ୍ରୀତି ସଂସ୍କୃତିର ବନ୍ୟା !

ତଥାପି ଅତୃପ୍ତ     ଅଶ୍ରୁ ଅଭିଶପ୍ତା 

     ଅଭାବନୀୟ ଅଥଚ ।

ସାଧବବୋହୂ ଗୋ ମୋ' କାବ୍ୟ କଳ୍ପୁଛି 

     ତୁମ ସୁରକ୍ଷା କବଚ !!