ସ୍ୱପ୍ନ

ନିସ୍ତବ୍ଧ ରାତ୍ରିର କୋମଳ ଶଯ୍ୟାରେ, 

ମଧ୍ୟ ରାତ୍ର ମୁହୂର୍ତ୍ତେ।

ଯେବେ ଯାଏ ମୁଁ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖେ 

ସ୍ମୃତି ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ

ସେହି ଲୁଚକାଳି ରେ କେବେ ଦେଖେ

ସୁଖ ତ କେବେ ଦେଖେ ଦୁଃଖ। 

ସୁଖ ଦିଏ ଆନନ୍ଦ, ଗଢେ ସ୍ବପ୍ନ ଘର ପୁଣି 

କେବେ ସେହି ଦୁଃଖ ଭରା ଅତୀତର ଢ଼େଉ 

ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ସ୍ବପ୍ନ ର ବାଲିଘର।