ତୁମେ ଓ ମୁଁ

ହାସ୍ୟ ଉଲ୍ଲାସରେ ରଙ୍ଗାଳୟ କର 

ତୁମର ସବୁ ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ।

ଭୟଙ୍କର,ବିଭତ୍ସ ନିର୍ଜନ ଶ୍ମଶାନ

ପରି ହୋଇ ଥାଏ ମୋ ଜୀବନ ।

ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇ ଦେଖ ତୁମେ ଦୁନିଆକୁ

ସ୍ୱପ୍ନ ବିଳସୀ,ପ୍ରେମବିଲସୀ ଆଖିରେ

ମୋ ଆଖି ଯହିଁ ଦେଖେ ଦୁନିଆକୁ 

ବିବର୍ଣ୍ଣ,ବିଷର୍ଣ୍ଣ ପଟଚିତ୍ରରେ ।

ବସନ୍ତର ସବୁଜିମାକୁ ଦେଖି

ତୁମେ ଚପଳ ହୁଅ ବିହଙ୍ଗମାଙ୍କ ପରି

ମୁଁ ତ ଅନିଶ୍ଚିତ ବାତ୍ୟାର ଝଡ଼

ଯିଏ ଉଜାଡ଼ି ଦିଏ ନିଜ ହାତେ 

ସୁନ୍ଦର ଯୌବନର ଛବି ।