ସ୍ୱାଧୀନ ଭାରତ

ଅଗଣିତ ମଣିଷ ଶୋଭିତ ଆମ ଏଇ ବିଚିତ୍ରମୟ ପୂଣ୍ୟ ଧରା

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ କୀଟ ପତଙ୍ଗ ବେଷ୍ଟନୀ ପସରା l

ଈଶ୍ୱର ସୃଷ୍ଟ ମଣିଷଜାତି ନିପାତନ ସିଦ୍ଧ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ

ବୁଦ୍ଧିପୂର୍ଣ୍ଣ ଉନ୍ନତ ମହାଜୀଵ ସେ ଜୀଏ ଦ୍ୱିପଦ ପ୍ରାଣୀଭାବରେ l

ସଂସାର ବନ୍ଧନେ ଆବଦ୍ଧ ମଣିଷ ଭୁଲିଯାଏ ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ୱ

ଷଡ଼ ରିପୁର ଶୃଙ୍ଖଳେ ବେଳେ ବେଳେ ଲୁଟେ ସ୍ୱଜାତି ମହତ୍ତ୍ୱ l

ବଳୁଆ ଟାଣୁଆ ମଣିଷ ଶୋଷି ଚାଲେ ନିରୀହ ମଣିଷ ରକତ

ନିଜ ଗନ୍ତାଘର ଭରି ଚାଲେ ସଦା ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ପୂରଣେ ଚେଷ୍ଟିତ l

ନିର୍ବିବେକୀ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ମଣିଷ ଶାସନେ ହୁଏ ଶ୍ରମଜୀବୀ ବିବ୍ରତ

ନପାଇ କୂଳ କିନାରା ଶ୍ରମଜୀବି ସଂସାର ବଳୟେ ହୁଏ ଚକିତ l

ରାଜତନ୍ତ୍ର ଶାସନେ ମଣିଷ ସମାଜେ ହେଲା ଛୋଟ ବଡ଼ ବିଭେଦ

ବେଠି ବେଗାରୀ ଖଟି ଖଟି ଶ୍ରମିକ ନିଜ ଜୀବନେ ଭରିଲା ଖେଦ l

ଅପାଠୁଆ ଶ୍ରମଜୀବି ଗୋଷ୍ଠୀ ଆଜୀବନ ହୋଇଥିଲା ନିଷ୍ପେସିତ

ରାଜା ଭୁଜ ଛାୟା ତଳେ ନିଜ ପରିବାରକୁ କରିଥିଲା ସେ ସମର୍ପିତ l

ଗଣତନ୍ତ୍ର ଶାସନେ ବଦଳିଲା ଶ୍ରମଜୀବୀ ମଣିଷର ଅଭିଶପ୍ତ ନିୟତି

ଆଧୁନିକ ଦୁନିଆଁରେ ନବ ଜୀବନ ଲଭି ସ୍ଵଚିତ୍ତେ ପାଇଲା ସେ ଶାନ୍ତି l

ତଥାପି ଅପାଠୁଆ ଶ୍ରମିକର ଶୋଷିତ ଜୀବନର ନହେଲା ସମାପ୍ତ

ଅତି ଆଧୁନିକ ପାଠୁଆ ମଣିଷର କରାମତି କଲା ଆହୁରି ବିଚଳିତ l

ପୁଅ ଝିଅ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଚାହିଦା ବଢିଗଲା ଆଧୁନିକ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଯୁଗରେ

ପାରିଲାନି ସମ୍ଭାଳି ନିଜକୁ ବିକିଲା ସେ ମନୁଷ୍ୟତ୍ୱ ନରାଧମ ଦ୍ୱାରେ l

ଅର୍ଥାଗମ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ କରି ଚାଲିଲା ସେ ଚୋରା କାରବାର ଧନ୍ଦା

ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ମଣିଷର ଛେଚେଡ଼ା ଟିକେ ପାଇବାକୁ ନିଜେ ହେଲା ବନ୍ଧା l

ସରକାରୀ ଅର୍ଥ ଆତ୍ମସାତ ନୀତି ଜାଣେନା ସେ ତ ନିରୀହ ମଣିଷ

ଶ୍ରମକୁ ସେ ମଣି ମାନଦଣ୍ଡ ସଦା ସ୍ୱଳ୍ପ ଉପାର୍ଜନେ ପାଏ ସେ ସନ୍ତୋଷ l

ନିଜ ଶ୍ରମଦାନେ ସୁଉଚ୍ଚ ମଖମଲୀ ପ୍ରାସାଦ ନିର୍ମାଣେ ହୁଏ ସେ ମଗନ

ଲୁଟେରା ଗଣତନ୍ତ୍ର ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀଙ୍କ ସେଯେ ମହଲ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଛୁଁଏ ଗଗନ l

ଆଶାର ସୌଧ ଭଗ୍ନ ହୋଇଯାଏ ତାର ଜୀବନେ ନହୁଏ ସେ ଅମୀର

ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗୀ ସୌଧ କରିଚାଲେ ଗଢ଼ଣ ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତ ଭ୍ରଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର l

ଶୋଷି ଶୋଷି ଶ୍ରମ ଶ୍ରମଜୀବୀର ସତତ ଅମୀର ନହୁଏ ଆଜି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ

ଅର୍ଥ ପିପାସୁ ଆଧୁନିକ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ ପାଇଛି ସଇତାନୀ କଳାର ମୁକୁଟ l

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଖେଳୁଛ ହେ ଆଲୁଅ ଅନ୍ଧାର ଲୁଚକାଳି ଖେଳ

କୁବେର ଶିରେ ଢାଳୁଛ ଚଞ୍ଚଳାବର ଭିକାରି ମୁଣ୍ଡେ ଢାଳି ଫଟାକପାଳ l

ଆହେ ଜନଗଣ ଶତ୍ରୁ ମିତ୍ର ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଚାହୁଁନୁ ଆଉ ତୁମ ଦୟା ମାତର

ଚାହୁଁନା ଆଉ ଆମେ ପିନ୍ଧିବାକୁ ତୁମ କଳଙ୍କିତ କଳ ତନ୍ତବୁଣା ବସ୍ତର l

       *****************