ରଙ୍ଗଛଡା ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ବେଳେ ବେଳେ ମତେ ଲାଗେ - 

ଯାହା ଘରକୁ ଆସେ, 

ତାହା କେବେ ଫେରି ଯାଏ ନାହିଁ ।

ଘଟଣା ମାନେ ଆସନ୍ତି ଘରକୁ , 

କେଉଁ ଏକ କଣରେ ହଜିଯିବାକୁ । 

ଯେମିତି ବହୁତ କିଛି ଘଟଣା ହଜି ଯାଇଛନ୍ତି, 

କେଉଁଠି ଜାଣିନି, ଏହି ଘର ଭିତରେ 

ବହୁତ ଦିନ ପୂର୍ବରୁ , ଦିନ ଦିନ ଧରି । 

ଛୋଟା ବୁଲା ଗାଈ କେଉଁଠୁ ଆସି 

ଘରେ ପଘାରେ ବନ୍ଧା ହୁଏ, 

ସେ ନିଜକୁ ଅନାଥ ନ ଭାବିବା ପାଇଁ 

ତାର ଏକ ନା' ଦିଆଯାଏ । 

ସେ ଗର୍ଭବତୀ ହେବା ପାଇଁ -

ଦିନ ଦ୍ୱି ପ୍ରହରରେ ମୁରବୀ ଶ୍ରେଣୀୟ ଲୋକଙ୍କ 

ତତ୍ୱାବଧାନରେ, ରାସ୍ତା କଡର ବଉଳ ଗଛ ମୂଳେ ବନ୍ଧା ହୁଏ । 

ଏକ ଷଣ୍ଢ ନିକଟରେ । 

ଯାହାକୁ ଲୁଚି ଦେଖନ୍ତି ଘରର ଝିଅ ବୋହୁ ମାନେ, 

ବନ୍ଦ ଝର୍କାର କଣାରେ ।

ପଡିଶା ଘରର କଂସା ତାଟିଆ ଆସେ । 

ଖିରି ଓ ଖାସି ମାଂସର ସୁଆଦିଆ ତରକାରୀର ବାସ୍ନା 

ଜିଭକୁ ଲାଳୁଆ କରେ ।  

କାଲି ଆସିଥିଲେ ସହରରୁ ପଡୋଶୀ ଖୁଡିଙ୍କ ଜ୍ୱାଇଁ, 

ନାତୁଣୀର ଜନ୍ମଦିନ ପାଇଁ । 

କେବେ ଖାଲି ଫେରେନା ଥରେ ସେ ପଶିଲେ ଘରକୁ । 

ସେ ତାଟିଆର ତରକାରୀ ହେଉ ବା ବୋଲକରା ରାଧୁଆ, 

ଗ୍ରାମୋଫୋନ୍ ର ଗୀତ ହେଉ ବା 

କାମ ପାଇଁ ଉତ୍ତେଜିତ ହୋଇ ବୋହି ଆସିଥିବା ରକ୍ତ ।

ଜ୍ୱାଇଁ ମାନେ ନିଜ ମା' ଙ୍କୁ ଭୁଲିଯାଇ,

ଶ୍ୱଶୁର ଘରେ  

ଶାଳୀକୁ ଗଣିତ ପଢ଼ାନ୍ତି, ତା' ଜ୍ଵରର ହିସାବ ରଖନ୍ତି ।

ବୋହୁ ହୋଇ ଆସିଥିବା ସ୍ତ୍ରୀ ଟିଏ 

ଘରର ମୁଖ୍ୟଦ୍ଵାରରେ, ପ୍ରଥମେ ସକାଳ ଦେଖେ, 

ଆଉ ବାରିପଟ ଅଗଣାରେ ଚଉଁରା ମୂଳେ,

ପ୍ରଥମ ସନ୍ଧ୍ୟା । 

ଅପେକ୍ଷା କରି ରହେ ବିଳମ୍ବିତ ରାତିକୁ ,

ପଲଙ୍କ ଉପରେ ସ୍ୱାମୀର ଆଲିଙ୍ଗନକୁ  

ଫଗୁଣ ମାସର ପବନରେ 

କଦଳୀ ଗଛର ପତ୍ର ପରି ଖସ୍ ଖସ୍ ଶବ୍ଦ ମାନଙ୍କୁ ।    

ଏବଂ ଯାହା ଘରୁ ଚାଲି ଯାଏ, 

ସେ ପୁଣି ଫେରି ଆସେ ପରିମାର୍ଜିତ ଓ 

ନିଜର ଦାମ୍ ଉଚ୍ଚା କରି । 

ଏଇ ଯେମିତି ଆଳୁ ମାନେ ଘରୁ ବାହାରି ଯାଇ 

ଫେରି ଆସନ୍ତି ଅଙ୍କଲ୍ ଚିପ୍ସ ହୋଇ ।

କିଲୋ ପଚିଶ ପଇସାର ବିଲାତି 

ଫେରି ଆସେ ଶହେ ଟଙ୍କିଆ ଟମାଟୋ କେଚ୍ ଅପ୍ ହୋଇ ।

ବିଦେଶରେ ରହୁଥିବା ପୁଅ ପାଖକୁ 

ବାପା ଲେଖିଥିବା ଚିଠି ବି ଫେରି ଆସେ, 

ନାଲି କାଳିରେ ରଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ରେସ୍ ଲେଖା ହୋଇ । 

ଦାଦା ମାନେ କୁହନ୍ତି -

ବାପାର ପଇସା ଉଡାଇଦେଲା ବଦ୍ ଖର୍ଚ୍ଚରେ ।

ବିଲକୁ ଫେରି ପାରେନା ପୁଅ, ନିଜକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ  

ଭାବେ, ହଁ ମ ! ଆଲେକଜାଣ୍ଡର୍ ବି ଦିନେ 

ଲୁଟିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲା ଭାରତକୁ; 

ପ୍ରବଳ ମ୍ୟାଲେରିଆ ଜ୍ୱର ହେଉଥିବା ନଦୀ କୂଳରେ । 

ସେଦିନ ଯୋଗୀଟିଏ ଗାଇଥିଲା ଏକ ବେଶ୍ୟାର ସଂଗୀତ,

ନିଜ କେନ୍ଦରା ବଜାଇ ।

ଯାହାକୁ ଆମ ଘୁଁଗି ଚାକରାଣୀ, 

ଏବେବି ବି ଗାଏ କୂଅ ମୂଳେ ବାସନ ଧୋଇଲାବେଳେ ।    

କିଛି ବି କହି ହୁଏନା- 

ଝିଅ ମାନେ ପ୍ରେମ ବିବାହ କରନ୍ତି ଅଳ୍ପାୟୁ ମଦୁଆଙ୍କୁ ।

ଘରୁ ରୁଷିକି ପଳେଇ ଯାଇଥିବା ପୁଅ ମାନେ ବୁଲି ଆସନ୍ତି,    

ସାଙ୍ଗରେ ଧରି ଇଂଲିଶ୍ ମିଡ଼ିଅମ୍ ପଢ଼ୁଥିବା ନାତିକୁ । 

ଜେଜେଙ୍କୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିବା ପାଇଁ, 

ନାତି ବୋଲେ ସଂସ୍କୃତର ଚାରି ଧାଡି ଶ୍ଳୋକ ।

ଜେଜେ ପାନ ଚୋବେଇ ନାତିକୁ ଦେଖେଇ ଦିଅନ୍ତି, 

ତମ୍ବା ଗଡୁ ଭିତରେ ତାଙ୍କ ବାପା ରଖିଥିବା ଗଙ୍ଗା ଜଳ ।

ତାଗିଦ୍ କରନ୍ତି ନାତିକୁ ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ପଠାଇବା ପାଇଁ, 

ମଲା ବେଳେ ତାଙ୍କ ପାଟିରେ ଦେବାକୁ ଦୁଇ ବୁନ୍ଦା ସେହି ଜଳ ।

ହେଲେ ନାତି ଯେ ଘରୁ ବାହାରି ଯାଇଥିବା, 

ପୁଅର ପରିମାର୍ଜିତ ସଂସ୍କରଣ । 

ସେ କଣ ପୁଣି ଘରକୁ ଫେରି ପାରିବ ? 

ନା ତା' ଜେଜେ ଶେଷ ସମୟରେ, 

ଗଙ୍ଗା ପାଣି ପିଇ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଇପାରିବ !