ରଙ୍ଗ

ନବ ଯୌବନରେ ଏଇ କୁଆଁରୀ ମନ

କେତେ ରଙ୍ଗରେ ଭିଜି ଦେଖେ ସପନ ।

ହୃଦୟେ ଉଛୁଳା ମାରେ

ଯେବେ ଭାବ ତରଙ୍ଗ ,

ଶିହରଣ ଭରି ନାଚେ

ସୁକୁମାରୀ ଶିରୀଅଙ୍ଗ ।

ସାତ ରଙ୍ଗ ଧରି ତାର ହସ୍ତ ଆଞ୍ଜୁଳାରେ

କାମନା ଲୁଚାଇ ତାର ମନ ମଞ୍ଜୁଳାରେ ।

ବୋଳିବାକୁ ବଢ଼େ ଧୀରେ

ମନର ମଣିଷ ଗାଲରେ

ପୀରତି ର ଗାଢ଼ ରଙ୍ଗ

ରଙ୍ଗ ଦୋଳ ର ଆଳରେ ।

କେବେ କହିପାରି ନାହିଁ ବୋଲି ପ୍ରିୟତମ ଆଗେ

ମନର ଗୋପନ ଭାଷା ଖୋଲିକରି ଅନୁରାଗେ ।

ଛୁଇଁ ପ୍ରିୟତମ ଦେହ

କହିବ ମଉନେ ମଉନେ

ପ୍ରେମର ଗୋପନ ଭାଷା

ଠାରି ନୟନେ ନୟନେ ।

ଛାତି ତଳୁ କାଢି ସବୁ ଭାବନା ସବୁ କାମନା

ଅଞ୍ଜଳିରେ ସଜ୍ଜିତ ରଙ୍ଗ ଯାକ, ବାହାନା ସିନା ।

ଲେପିଦେଲା ମାତ୍ରେ ରଙ୍ଗ

ଚାରି ନୟନର ଚାହାଣି

ସ୍ଥିର ଅପଲକ ହୋଇ

ରଚିଗଲା ପ୍ରେମ କାହାଣୀ ।