ମୁଁ ହେଇ ଯାଆନ୍ତି

ମୁଁ ହେଇ ଯାଆନ୍ତି 

ଶଙ୍ଖାରି 

କେବଳ ସେଇ ଦିନ ମାନଙ୍କରେ 

ତୁମେ ଯେଉଁ ଦିନ 

ଇଚ୍ଛା କର ପିନ୍ଧିବାକୁ ଶଙ୍ଖା 

ଆଉ ଲମ୍ବେଇ ଦିଅ 

କମଳ ପରି କୋମଳ 

ହସ୍ତ ଯୁଗଳ 

ଶଙ୍ଖାରୀ ହସ୍ତକୁ 

ବିନା ସଂକୋଚରେ ।

ବାରି ବାରି 

ଯତନ କରି 

ବଛା ବଛା ଶଙ୍ଖା 

ପିନ୍ଧେଇ ଦିଅନ୍ତି 

ଶ୍ରୀ ହସ୍ତ ଧରି ।

ପୁନଶ୍ଚ 

ମୁଁ ହେଇ ଯାଆନ୍ତି 

ବିଉଟି ପାର୍ଲର ର 

ମେକ୍ ଅପ୍ ମ୍ୟାନ୍ 

ସଜାଡ଼ି ଦିଅନ୍ତି 

ତୁମ ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା କେଶ ରାଜିକୁ 

ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ବେଶେ 

ଘଷି ଦିଅନ୍ତି 

ପ୍ରସାଧନ ଲେପନ 

ବାସ ଚନ୍ଦନ 

ଶ୍ରୀ ମୁଖ ମଣ୍ଡଳେ ତଥା 

ଗ୍ରୀବା ତଳ ପୃଷ୍ଠେ ଆଉ 

ସମଗ୍ର ଗ୍ରୀବାଦେଶେ ।

ଆଉ ତାପରେ 

ତୁମେ ବି ନିଶ୍ଚିତ ଅନୁଭବ କରନ୍ତ ଯେ 

ପାଦ ତୁମ ହେଇ ଯାଇଛି 

କମଳ ରୁ କୋମଳ 

ଓଠ ତୁମ ଓଠ ନୁହେଁ 

ସଦ୍ୟଫୁଟା ଗୋଲାପ କଢ ,

ଗାଲଦ୍ୱୟ ଗାଲ ନୁହଁ 

ନୀଳ ସରୋବର ଉଭା 

ନୀଳପଦ୍ମ କଢ 

ଗୋରା ତକ୍ ତକ୍ 

ଗ୍ରୀବା ପରେ 

ଏଇ ଅପୂର୍ବ ମୁଖମଣ୍ଡଳ 

ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଚାନ୍ଦରୁ 

ଅଧିକ ଶୁଭ୍ର ଅଧିକ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ।

ଜାଣିଛ 

ଏତେ ସବୁ ଯାଦୁକରୀ ପ୍ରଭାବ 

ର ମୂଳ 

ମୋ ହୃଦ କନ୍ଦର ର 

ରାଧା କୃଷ୍ଣ ଭାବ ।

ସତରେ ମୁଁ ହେଇ ଯାଆନ୍ତି