ପ୍ରେମର କୁହୁକ

ପ୍ରେମର କୁହୁକ

ମଧୁର ଖୁବ୍ ମଧୁର ।

ମନ ଆଇନାର ହସ

ରଙ୍ଗିଯାଏ କେତେ ଆଶା

ଛୁଇଁଯାଏ ତନୁ ମନ

ତୁମ ଲାସ୍ୟମୟୀ ଓଠର 

ହାସ୍ୟମୟୀ ଭାଷା ।

ଭେଦିଯାଏ ମୋ ହୃଦକୁ

ଆକୁଳେ ଚଞ୍ଚଳ

ମନ ହୁଏ ପ୍ରୀତିରସା ।

ପରଶରେ ତୁମ 

ଅଛି ଯେ କୁହୁକ 

ବାସକୁସୁମେ ବି ନାହିଁ,

ନୟନେ ତୁମର 

ଯେଉଁ ଆକର୍ଷଣ

ଚୁମ୍ବକେ ମିଳିବ ନାହିଁ ।

ଗୋ ରାଧେ ...

କୋମଳ ବଦନ 

ତୁଲ୍ୟ କି ହୋଇବ

ପବିତ୍ର ହୃଦୟ ସଙ୍ଗେ,

ରାଧାଭାଵନାର 

ମୂଲ୍ୟ କି ବୁଝିବ

ଭିଜିଥିଲେ ମୋହ ରଙ୍ଗେ ।

ଶରଦଚାନ୍ଦିନୀ

ଚଇତି ପବନ

ସ୍ଵର୍ଗ ପାରିଜାତ

କେଶର ଚନ୍ଦନ 

ଫିକା ଲାଗେ ଗୋ ରାଇ 

ତୁମ ବିନା ଜୀବନର

ମାଧୁରୀ କଳ୍ପନା ଯେ

ଖଜୁରୀ ଗଛ ଛାଇ ।

ଏ ଦୋଳ ଏ ଫଗୁଣ 

ଏ ରଙ୍ଗ ଉତ୍ସବ

ଏ ମୃଦୁ ମଳୟ 

ଏ ବସନ୍ତ ଉତ୍ସବ

ସବୁ ତୁମ ଉପହାର 

ଘେନ ଗୋ ରାଧିକେ

କୋମଳ ଭାବନା

ରଖିବ ସାଇତି 

ମରିବାର ଯୁଗାନ୍ତର ।