କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଆଗରେ ଜୀବନ ତୁଚ୍ଛ

କର୍ମ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଚାଲିଗଲେ ମୋ ଜୀବନ 

ହୋଇଯିବି ମୁଁ ଧନ୍ୟ

ଦୁଇ ଦେଶ ଦୁଇ ପଡୋଶୀ ଦୁଇ ଭାଇ କହିଲେ ଚଳେ

ତୋର ଏ ଜାଗା ମୋର ଏଇଠୁ ବାଡ଼ କୁହାକୁହି ଆରମ୍ଭ ହୁଏ 

ଜାଗା ଇଞ୍ଚେ ପାଇଁ ଲଢାଲଢି ଚାଲେ ରାତି ପାହିଲେ

ୟା ଠାରୁ ଭଲ କୋଉ କାଳରୁ ଗାଁ ରେ ରହିଛୁ ସାଇଭାଇ ହୋଇ ବିଭିନ୍ନ ଧର୍ମ ର ଆମେ

ସମସ୍ତେ ହେଉଛୁ ଠିଆ ସମସ୍ତଙ୍କ ବିପଦ ଆପଦରେ 

ଭୁଲି ଯାଉଛୁ ଆମେ ଜାତି ଭେଦର ଦୁନିଆ ।

ଏଠି ସୀମା ପାଖରେ ଆଖି ତରାଟି ଚାହିଁ ଥା

ଟିକେ କଡ ଲେଉଟେଇଲେ

ଏପଟ ପଶିଯିବେ ଉଗ୍ରବାଦୀ ଦୁଇ ଚାରିଟା।

ଏତେ ଦିନର ଚାକିରି ଭିତରେ କେବେ ଏତେ ଏକୁଟିଆ ଅନୁଭବ ହୁଏନା

କେବେ ଜହ୍ନ ସହ କଥା କଟାକଟି ତ

କେବେ ଖୁସି ଗପ ହୁଏ ସାଥିରେ ଥାଆନ୍ତି ତାରା ।

କେବେ ଘର କଥା କେବେ ଦେଶର ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ କଥା

କେବେ ରେଡ଼ିଓ ରୁ ପୁରୁଣା ଗୀତ ଶୁଣିବା

ଆଜି ଭାରୀ ଖାଁ ଖାଁ ଲାଗେ ମନ ଜମା ମାନେନା

ବିବାହ ର ଗଇଁଠାଳ ଖୋଲିନି

ହାତର ମେହେନ୍ଦି ଲିଭିନି

ବସିବା ଜାଗାରୁ ଉଠିକି ଆସିଲି

ଆସିଗଲା ସୀମାନ୍ତରୁ ଡକରା

ଆସିଲା ବେଳେ ମାଁ ର ଯୋଉ କାନ୍ଦ !

ନବ ବିବାହିତା ସ୍ତ୍ରୀର ମୁହଁ ବି ଦେଖିନି

ଏ ଭିଜା କାକର ବିନ୍ଦୁ କହୁଚି ତା ମନ ଅବସ୍ଥା 

ମନକୁ ମୋର ମୁଁ ପଚାରେ ବାର ବାର ମୋର ଦୋଷ କ'ଣ?

ମୁଁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଆଗରେ ବିକି ଦେଇଚି ଜୀବନ

ଇଚ୍ଛା କ'ଣ ହୁଏ ନାହିଁ ପାଇବାକୁ ପତ୍ନୀ ର ପ୍ରୀତି ପରଶ

ଶୁଣିବାକୁ ଇଛା ହୁଏନି କ'ଣ ତା ହାତର ଚୁଡ଼ି ର ଋଣୁଝୁଣ ଗୀତ

ପାଦ ପାଉଁଜି ର କୁହୁକ ଡାକ ।

ଏଠି ତ ସବୁବେଳେ ମୃତ୍ୟୁ ର ତାଣ୍ଡବ

ଯଦି ମୋର କିଛି ହୋଇଗଲା

ମୋ ପତ୍ନୀ ର ହେବ କ'ଣ

ବିବାହ ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଚି ସତ

ପତି ସୁଖ ଦେବା ଆଗରୁ ଆସିଗଲା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ର ଡାକ 

 ଛାଡି ଚାଲି ଆସିଲି ବାସର ରାତିର କକ୍ଷ

ନା ତା ପାଖରେ ଫୋନ ଅଛି,

ନାଅଛି ଚିଠି ଲେଖିବା ସୁବିଧା

ଆମ ଘରେ ସେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅପରିଚିତା  ।

ଏ ଲଞ୍ଜାତାରାଟା ଆକାଶରୁ ଖସି ଭାବନାର ବୁଢୀଆଣୀ ଜାଲରୁ ଟାଣି ଆଣିଲା ବାସ୍ତବ ରାଇଜ

ଲଞ୍ଜାତାରାକୁ ଦେଖି କରୁଚି ମୁଁ ମାନସିକ

ଜଲଦି ଫେରିଯାଏ ମୋ ପତ୍ନୀ ର ପାଖ

ମୋ ପ୍ରିୟା ଚାହିଁ ବସିଥିବ ମୋ ଫେରିବା ବାଟ।