ରମଣୀ

ହରିଣୀଠୁ ଧର       ହରିଣ ସୁନ୍ଦର

ମାଈଠୁ ଅଣ୍ଡିରା ହାତୀ

ପୁରୁଷ ଉପମା    ଦେବାରେ କି ରମା

କୁଣ୍ଠିତ ରମଣୀଜାତି ?

କେକିନୀ ଅପେକ୍ଷା   ଅଧିକ ତ କେକା

ପେଣ୍ଠୀଠୁ ଗଞ୍ଜା ବି ବେଶି

ତଥାପି ତୁମର       ରୂପର ଗୁମର

ଲେଖିଛି ତ ଚାରୁକେଶୀ ।

ପାଦର ଅଳତା     ନୂପୁରେ ଚଳନ୍ତା

ରମ୍ଭୋରୁ ନିତମ୍ବଦେଶ

କୁମ୍ଭକଟି ଆଭା     ସୁଗଭୀରନାଭା

ବର୍ଣ୍ଣିଛି ମୋହିନୀବେଶ ।

ପୀନୋରୋଜ ଦେଖି ତୋଷିଅଛି ଲେଖି

ପ୍ରଶଂସି ପ୍ରତିଟି ଅଙ୍ଗେ

ଲେଖିଛି ପଦରେ   ଗୋଲାପି ଅଧରେ

ନିରେଖି ପାଟଳ ରଙ୍ଗେ ।

କଲି ଗୋ ଯତନ     ରମଣୀରତନ

କଳ୍ପନାରେ ଯେତେ ଶୋହେ

ସତେକି ଉର୍ବଶୀ     ଅଳକା ରୂପସୀ

ଚାହାଣିରେ ମନ ମୋହେ ।

କହ କରି ସତ       ଶତ ପ୍ରତିଶତ

ଫିଟାଇ ମନର କଥା

ଆମ୍ଭଠାରେ ପ୍ରୀତି    ରଖିଥାଉଁ ରୀତି

ଲଙ୍ଘେ କି କୌଳିକ ପ୍ରଥା ?

ପୁରୁଷ ଉପରେ    ଥରେ ବି ରୂପରେ

ଆକର୍ଷିତ ଲେଖିନାହଁ

କେଉଁ ଅନୁରାଗେ ଏତେ ପ୍ରେମ ଜାଗେ

ଗୋପନେ କଣେଇ ଚାହଁ ?

ନାରୀଟିଏ ଯଦି      ହୁଏ ନିରବଧି

ବଦଳାନ୍ତି ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ

ଲେଖନ୍ତି ସମ୍ପ୍ରତି      ପୁରୁଷଙ୍କ ପ୍ରତି

ଲଜ୍ଜାର ଏ' ରୀତି ଲଙ୍ଘି ।