ରକ୍ତର ମୋହ

ଘର ସାରା ଅଲରା ଅଳନ୍ଧୁର ମାଳ

କିଏ ଅଛ କିରେ

ହଟାଇ ଦେବାକୁ

ଶକ୍ତିହୀନ ବୃଦ୍ଧ ମୁଁ

ଏଇ ସୀମିତ ବୟସର ।

ତମାମ ଜୀବନ ଅନ୍ୟକୁ 

ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ

ବଂକୁଲି ବାଡ଼ିଟିଏ ଆଜି 

ଆଶ୍ରା ମୋର

ଶେଷ ଜୀବନର....।

ମଳିଛିଆ ଦର୍ପଣରେ

ଶୁଖା ଶୁଖା ପ୍ରତିବିମ୍ବିତ

ପ୍ରତିଛବି ଦିଶେ

ଶିଥିଳ ଚର୍ମରେ

ପାକୁଆ ପାଟିର ହସ ଟାକୁ

କିଏ ଅବା ଦେଖେ ।

ବୋଧେ ! 

ମେଲାଣି ମେଲାଣି ନେବାର ବେଳ

ଉଛୁର ହେଲାଣି

କଥାକୁହା ଲୋକ ସବୁ

ବାଟ ଭାଙ୍ଗି ଚାଲି ଗଲେଣି ।

ସଭିଏଁ କହନ୍ତି

ଭାଗ୍ୟବାନ ମୁଁ

ଆପଣା ହସ୍ତରେ ସଜାଇଛି ଯେ

ସୁନ୍ଦର ସଂସାର,

ପୁଅ ମୋର ବିଲାତରେ

ବଡ଼ ଇଞ୍ଜିନିୟର ।

କୋହରେ ହସିଦେଇ

ଭିତରେ କାନ୍ଦିଦିଏ

ଯାହାକୁ ମାଆର ଦଶାହରେ

ମିଳି ନଥିଲା ଟିକିଏ ଅବସର

ସେଇଠି ମୋ ଖୁସି ଆଉ

ଦୁଃଖ କଥା କିଏ ବା ପଚାରେ ।

ମାଆ ତା'ର ଗଲାବେଳେ କହିଛି,

ଆମ ସଞ୍ଚିତ ଅର୍ଥ ସବୁ

ମୋ ଧନ ପାଇଁ ସାଇତି ରଖିବ

ଆଜି ତା'ର ଇଚ୍ଛାକୁ ମାନି

ଜଗି ବସିଛି ।

ଶେଷ ପାହାନ୍ତିରେ ଯେବେ 

ଜହ୍ନ ହଜି ହଜି ଯାଏ

ଉନିଦ୍ରାର ଶେଷ ପର୍ବ

ସରି ସରି ଯାଏ ।

ମୁଁ ବି ଆଜି ଉଜାଗର

ମୋ ରକ୍ତର ମୋହରେ

ମୋ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀଟିଏ ଯେ ଅଛି

ସୁଦୂର ଦେଶରେ.......।