ରେ କରମଣ୍ଡଳ

ରେ କର ମଣ୍ଡଳ ହୋଇଲୁ ତୁ କାଳ

ଖେଳିଲୁ ଏମିତି ଖେଳ l

ଉଜାଡିଲୁ କେତେ ତୁ ଘର ସଂସାର

କାହିଁକି କରମଣ୍ଡଳ ll

ପୋଛିଦେଲୁ କାହା ମଥାରୁ ସିନ୍ଦୁର

ମାରିଦେଲୁ ବାପା କାର l

ଛଡେଇ ଭଉଣୀ ନେଲୁ ଭାଇ କାର

ଝୁରିଛି ମାଆ କାହାର ll

କାନ୍ଦୁଛି ସନ୍ତାନ ମାଆ ବିନା ତାର

ଝୁରୁଛି ଗାଆଁ ସହର l

ରେ କରମଣ୍ଡଳ ସାଜିଲୁ ତୁ କାଳ

ଜୀବନ କଲୁ ଅନ୍ଧାର ll

ଭାଙ୍ଗି ଦେଲୁ ମେରୁଦଣ୍ଡ ତୁ କାହାର

ଫଟେଇଲୁ କାର ମଥା l

ହାତ ଗୋଡ଼ ଚୂନା କରିଲୁ ନିଷ୍ଠୁର 

ପାରୁନି କହିସେ କଥା ll

କିଏ କରେ ରୋଡ଼ି ପାରେ ନାହିଁ ସହି

କ୍ଷତ ଯନ୍ତ୍ରଣାରୁ ତାର l

ଶୋଇଛି ତ କିଏ ଚେତାତ ଫେରୁନି

ଝୁରୁଛି ପତ୍ନୀ ତାହାର ll

କାର ଗୋଡ଼ ନାହିଁ କାର ହାତ ନାହିଁ

ପାଗଳ ସାଜିଛି କିଏ l

କାହିଁକି କଲୁରେ ଏମିତି ଚଣ୍ଡାଳ

ବୁଝିବ ସେ କଥା କିଏ ?