ରବିନାରାୟଣ

ସକଳ ଶକ୍ତି ର ଆଧାର

ସୂର୍ଯ୍ୟ ହେ ସତ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ।

ସବୁତ ତୁମରି ଆୟତ

ପ୍ରକୃତି ପୁରୁଷ ନିମିତ୍ତ ।

ତୁମେତ ହୋଇଲେ ଉଦୟ

ତମସା ନିଅଇ ବିଦାୟ ।

ମନ ପ୍ରାଣ ହୁଏ ନିର୍ମଳ

ଆଖିରୁ ହଟଇ ପରଳ।

ତେଜରେ ତୁମେ ତେଜିଆନ

ଭାବରେ ତୁମେ ଦୟାବାନ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ ହେ ରବିନାରାୟଣ

ବ୍ରତ ତୁମ ସେତ ମହାନ ।

ଏକାଦଶୀ ପବିତ୍ର ଦିନ

ରବିବାର ଯଦି ସେଦିନ ।

ରବିନାରାୟଣ ବ୍ରତ ଟି

ସେଦିନ ପାଳନ ହୁଏ ଟି ।

ବ୍ରତଧାରି ବ୍ରତ ରଖନ୍ତି

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ପୂଜା କରନ୍ତି ।

ଭକ୍ତି ରେ ଯେ ବ୍ରତ ପାଳଇ

ଭାଗ୍ୟ ତା ଉଦୟ ହୁଅଇ।

ସୁଖ ଶାନ୍ତି ସବୁ ମିଳଇ

ଯାତନା ଯାଏତ ଦୂରେଇ ।

ରବିନାରାୟଣ ମହାନ

ବଖାଣେ ଭବିଷ୍ୟ ପୁରାଣ ।

ଅମରି ନାମେ କୁମ୍ଭାରୁଣୀ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ପୂଜା ରେ ପାଗଳିନୀ।

ସୌରାଷ୍ଟ୍ର ରାଜ୍ୟେ ଘର ତାର

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ନିଷ୍ଠା ତାର।

ରବିନାରାୟଣ ବ୍ରତ ଟି

ଅମରି ନିଷ୍ଠାରେ କରେଟି ।

ମନ ପ୍ରାଣ ଢାଳି ପୂଜଇ

ଭାବ ଭକ୍ତିରେ ସେ ହଜଇ ।

ଭକ୍ତି ରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ

ଅମର ବର ଗଲେ ଦେଇ ।

ଅମରି ହେଲେ ତେଜବତୀ

ଯମ ବି ତାଙ୍କୁ ଡରୁଥାନ୍ତି ।

ସେହି ସୌରାଷ୍ଟ୍ର ରାଜ୍ୟେ ଜାଣ

ଥିଲେ ସାଧବ ମହାଜନ ।

ବିଦ୍ୟା ବିନୋଦ ବିଜ୍ଞବର

ପୁତ୍ର ତାଙ୍କର ମହୀଧର ।

ପୁତ୍ରବଧୂ ଯେ ପଦ୍ମାବତୀ

ଆବର ଥିଲା କନ୍ୟା ଗୋଟି ।

ପ୍ରତିଦିନ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଏକ

ଦାଣ୍ଡେ ଆସି ମାଗଇ ଭିକ ।

ବୋହୁ ଦିଏ ଚାଉଳ ଥାଳି

ଝିଅ ଦିଏ ସୁନା ଆଞ୍ଜୁଳି ।

ବ୍ରହ୍ମଣର ଆଶିର୍ବାଦ ଟି

ଶୁଣି ଝିଅ ନିଦ ହଜେଟି ।

ବୋହୁ ହାତରୁ ଭିକନେଇ

ବ୍ରାହ୍ମଣ ଯେ ହସି କୁହଇ ।

ଅହି ସୁଲକ୍ଷଣୀ ହୋଇବୁ

ସଭିଙ୍କର ମନ ମୋହିବୁ ।

ଝିଅ ଦେଲେ ସୁନା ଆଞ୍ଜୁଳି

ବିପ୍ର କହେ ଆଖିକୁ ମଳି ।

ଭାଗ୍ୟ କୁ ତୋର ଭୋଗ କର

ସାଧବ କନ୍ୟା ସତ୍ୟ ଗିର ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ କଥା କନ୍ଯା ଶୁଣି

ମାତାଙ୍କୁ କହିଲା ବଖାଣି ।

ମାଆ ଯେ ପୁଛିଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣ

କୁହ ହେ ଏହାର କାରଣ ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ସେତ ଧୀର ବାଣୀ

କହିଲେ ଶୁଣ ସାଧବାଣୀ ।

ଖୋଳ ଝିଅ ର ଜନ୍ମ ସ୍ଥାନ

ପାଇବ ସତ୍ୟର ସନ୍ଧାନ ।

ଜନ୍ମ ସ୍ଥାନଟି ଖୋଳା ହେଲା

ଭଙ୍ଗା ଶଂଖା ହାଣ୍ଡି ମିଳିଲା ।

ଏସବୁ ଦେଖି ମାଆ ଝିଅ

ଜାଗିଲା ମନରେ ତ ଭୟ ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆଶ୍ଵସନା ଦେଲେ

ନିସ୍ତାର ବାଟ ବତାଇଲେ ।

ଅମରୀ କୁମ୍ଭାରୁଣୀ ସେତ

ବିପଦୁ ଉଦ୍ଧରିବା ପଥ ।

ସାଧବାଣୀ ଝିଅ ସହିତ

ଧରି ଶାଢୀ ଅଳଙ୍କାର ତ ।

କୁମ୍ଭାରୁଣୀ ଘରକୁ ଗଲେ

ତା ସହିତ ମିତ ବସିଲେ ।

ମିତଣୀଙ୍କୁ ସେ ସାଧବାଣୀ

ମନ କଥା ଗଲେ ବଖାଣି ।

କୁମ୍ଭାରୁଣୀ ସବୁ ଶୁଣିଲେ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଙ୍କୁ ସେ ମନେ ସ୍ମରିଲେ ।

କହିଲେ ସେ ହୁଅନି ବ୍ୟସ୍ତ

ଦୁଃଖ ଦୂର ହେବ ନିଶ୍ଚିତ ।

ସରିଗଲେ ଝିଅ ବିବାହ

କରିବି ମୁଁ ତାର ଉପାୟ ।

ଝିଅ ବାହାଘର ସରିଲା

କୁମ୍ଭାରୁଣୀ ଆସି ମିଳିଲା ।

ମଧୁଶଯ୍ଯା ରାତିରେ ସେହି

ଦ୍ବାର ଜଗି ବସିଲା ରହି ।

ଜ୍ବାଇଁ ଙ୍କର ଅଳ୍ପ ଆୟୁଷ

ହେଉଥିଲା ସେଦିନ ଶେଷ ।

ସେଥିପାଇଁ ସମନ ଦୂତ

ଦ୍ବାର ଦେଶେ ହେଲେ ଆଗତ ।

ଅମରୀଙ୍କୁ ଦେଖି ଛାନିଆ

ଗୃହ ମଧ୍ୟେ ବର କନିଆ ।

ଖାଲି ହାତେ ସେଦିନ ଦୂତ

ଫେରିଗଲେ ଯମ ପୁରେତ ।

ଦୂତ ମୁଖୁ ଅମରି କଥା

ଶୁଣି ଯମ କରିଲେ ଚିନ୍ତା ।

କ୍ରୋଧ ଭରି ନିଜେ ଆସିଲେ

ଅମରି କୁ ଦେଖି ଡରିଲେ ।

କଥା କଟାକଟି ଚାଲିଲା

ଯମଙ୍କ କ୍ରୋଧ ବଢିଗଲା ।

ସାଧବ ଘରୁ ଫେରିଗଲେ

କୁମ୍ଭାରୁଣୀ ଘରେ ପସିଲେ ।

ତାଙ୍କ ସ୍ବାମୀ ପୁତ୍ର ଜୀବନ

ଯନ୍ତୁରାଣ କଲେ ହରଣ ।

କୁମ୍ଭାରୁଣୀ ସବୁ ଜାଣିଲେ

ଧୈର୍ଯ୍ୟଧରି ସୂର୍ଯ୍ୟେ ସ୍ମରିଲେ ।

ରାତି ଯେବେ ଗଲାଟି ପାହି

ଜ୍ବାଇଁ ହେଲେ ମରଣ ଜୟୀ ।

ସାଧବାଣୀ ସବୁ ଶୁଣିଲେ

କୁମ୍ଭାରୁଣୀ ଦୁଃଖ ଦେଖିଲେ ।

କୁମ୍ଭାରୁଣୀ ସ୍ନାନ ସାରିଲେ

ବ୍ରତ ଦୁର୍ବାକ୍ଷକୁ ଧୋଇଲେ ।

ସ୍ବାମୀ ଆଉ ପୁତ୍ର ଉପରେ

ସେ ଜଳକୁ ସିଞ୍ଚନ କଲେ ।

ସେମାନେ ତ ପ୍ରାଣ ପାଇଲେ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଙ୍କୁ ସେ ପ୍ରଣାମ କଲେ ।

ରବିନାରାୟଣ ବ୍ରତ ର

ମହିମା ଏପରି ଅପାର ।

ରବିନାରାୟଣ ବ୍ରତ ଟି

କାଳୁକାଳ ହେଉ ଅଛିଟି ।

ନିଷ୍ଠାରେ ଯେ ବ୍ରତ ରଖଇ

ସୁଫଳ ନିଶ୍ଚୟ ମିଳଇ ।

ରବିବାର ଏକାଦଶୀ ତ

ବର୍ଷକରେ ଯେବେ ପଡେତ ।

ସେଦିନ ଏ ବ୍ରତ ପାଳନ

ଭକ୍ତିଭରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ପୂଜନ ।

ଅବସାଦ ଦୂର ହୁଅଇ

ଦୁଃଖ ସବୁ ଯାଏ ଉଭେଇ ।

ପାପରୁ ମୁକତି ମିଳଇ

ଧନଧାନ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ହୁଅଇ ।

ଉପବାସ ରେ ବ୍ରତି ମାନେ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଙ୍କୁ ସ୍ମରନ୍ତି ଯେ ଧ୍ୟାନେ ।

ଚଉରା ମୂଳେ ହୁଏ ପୂଜା

ଉଡେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଙ୍କ ଧର୍ମ ଧ୍ଵଜା ।

ସାତ ପ୍ରକାର ଫଳମୂଳ

ସାତ ରଙ୍ଗର ଫୁଲ ଠୁଳ ।

ସାତୋଟି ବରକୋଳି ପତ୍ର

ସାତୋଟି ଦୁବଯେ ଆବର ।

ଭକ୍ତିରେ ଧୂପ ଦୀପ ଜାଳି

ପରାଣ ଯିଏ ଦିଏ ଢାଳି ।

ରବି କରନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଦୟା

ସୁଖଦୁଃଖ ରେ ହୋଇ ସାହା ।

ବ୍ରତ ର ମହିମା ବର୍ଣ୍ଣନ

ବହିଯେ ହୁଅଇ ପଠନ ।

ମନ ଦେଇ ଯିଏ ଶୁଣନ୍ତି

ସୁଫଳ ନିଶ୍ଚୟ ପାଆନ୍ତି ।

ଶେଷରେ ନୈବେଦ୍ୟ ଅର୍ପଣ

ରବି ଙ୍କୁ ଭକ୍ତି ସମର୍ପଣ ।

ପୂଜା ସରିଲେ ବ୍ରତଧାରୀ

ଫଳ ଆହାର ଥାନ୍ତି କରି ।

ତାପର ଦିନ ସାରି ସ୍ନାନ

ଅନ୍ନ କରନ୍ତି ସେ ଭୋଜନ ।

ରବିନାରାୟଣ ବ୍ରତ ର

ପୂଜା ବିଧି ଯେ ଏ ପ୍ରକାର ।

ଜୟ ହେ ରବିନାରାୟଣ

ଜୟ ହେ ଅଦିତି ନନ୍ଦନ ।

ଜୟ ହେ ଭାନୁ ହେ ଭାସ୍କର

ଜୟ ଆଦିତ୍ୟ ଅର୍କ ମିତ୍ର ।

ଜୟ ହେ ଜୟ ଧର୍ମଧ୍ବଜ

ଜୟ ହେ ପ୍ରଭୁ ବିଶ୍ବ ପୂଜ୍ୟ ।

ଜୟ ହେ ଜୟ ଛାୟାକାନ୍ତ

ଜୟ ହେ ପ୍ରଭୁ ଦିନନାଥ ।

ଜୟ ହେ ଜୟ ଲୋକ ବନ୍ଧୁ

ଜୟ ହେ ପ୍ରଭୁ କୃପାସିନ୍ଧୁ ।

ଜୟ ହେ ଜୟ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେବ

ଦୋଷ ଥିଲେ ମୋ କ୍ଷମା ଦେବ ।