ରାତିର ଝଡ

ରାତିର ନୀଳ ଲଫାପାରେ 

ସଂସାର ଶୋଇଛି, ଆକାଶ ତାରା ଝଲମଲ 

ସ୍ଵପ୍ନର ପକ୍ଷୀ ସବୁ ଡେଣା ମେଲି ଉଡୁଛନ୍ତି । 

ଏ ନିସ୍ତବ୍ଧ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଇଏ କି ଜ୍ଵଳନ 

ଈଶ୍ଵର ଗଲେ କେଉଁଆଡେ 

ଯେତେ ଡାକିଲେ ବି ସେ କିଆଁ ମଉନ?

ମୋଅରି ଉପରେ କୁଢେଇ ଦବାକୁ ଥିଲା ଅଳିଆ 

ତା ଭିତରୁ ଅଙ୍କୁରୋଦ୍ଗମ ହେବାରୁ ବୀଜଟିଏ 

ଚାରିଆଡେ ଏତେ ବିଦ୍ରୋହ!

ମୋତେ ଏ ଝଡରୁ ପାରିବକି ମୁକୁଳେଇ 

ଅବରୁଦ୍ଧ ଶ୍ଵାସ, ଆଖିରେ ଯୋଜନେ ଅନ୍ଧାର 

ରାତି ପରି ଓଠ ମୁଦିତ, ଆତ୍ମା ଜଳେ ହୁତ ହୁତ ହୋଇ।