ରାଧା ନୁହେ ରାଜନୀତି

ତା' କଥା କୁହ ନି, ସିଏ ମୋ' ପାଇଁକି

     ଉପସ୍ଥିତ ରାଜନୀତି,

ତୁମେ ତ ମୋ' ମନ ବେଳାଭୂମି ପରେ

    ସଦ୍ୟ ସୁରଭିତ ପ୍ରୀତି ।

ତା' ପାଇଁ ରଖିଛି ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ମୋର

     ସ୍ନେହଭରା ଶତଦଳ,

ତୁମେ ମୋ' ନିଭୃତ ପ୍ରେମ ଅଗଣାର

    ସୁରଭିତ ପ୍ରୀତି ଫୁଲ ।

ପ୍ରଣୟ ଋତୁର  ପ୍ରୀତି ପାଖୁଡ଼ାରେ

     ତୁମେ ପ୍ରଣୟ ବଲ୍ଲରୀ,

ପ୍ରିୟା ଗୋ,କେମିତି ଗାଇବି ସେ ଗୀତି

    ମୋ' ସଙ୍ଗୀତ ଆଶାବରୀ ।

ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟପଣର ଗୁପ୍ତ ଗାୟତ୍ରୀ ଗୋ

     ଗୁରୁ ଗମ୍ଭୀର ଚାହାଣି,

ମୋ' କର୍ତ୍ତବ୍ୟବୋଧ ପ୍ରଥମ ପର୍ଯ୍ୟାୟ

    ଜୀବନ ସଦ୍ୟ କାହାଣୀ ।

ଲାଜକୁଳୀ ନୁହଁ  ତଥାପି ଲାଜରେ

     ଝାଉଁଳି ନରମି ଯାଅ,

ଝାଉଁଳିବା ବେଳେ ମୋ' ମନ ରାଇଜେ

     ନିରୂପମ ରୂପ ନିଅ ।

ଋତୁ ଫଗୁଣର  ରଙ୍ଗର ପାଖୁଡା

   ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଛୁଇଁଯାଏ,

ବହଳ ବହଳ  ବଉଳର ବାସ୍ନା

   ମନକୁ ଭିଜାଇ ଦିଏ ।

କେଉଁ ନାମ ଧରି  ଡାକିବି ତୁମକୁ

    ସବୁ ନାମରେ ସୁନ୍ଦରୀ,

ତଥାପି ଭାବିଛି   ନାମ ଟି ରଖିଛି

   ମୋ' କଳ୍ପନା କାଦମ୍ବରୀ !

ଅଳପ ହସରେ  ଅସରା ପ୍ରୀତିର

   ଅଭୁଲା ପ୍ରେମ ଜୁଆର,

ପାଇଛି ଗୋ ରାଧା ତୁମ ପଣତରେ

   ପ୍ରଣୟ ମେଘମେଦୁର ।

ଅପୂର୍ବ ସେ ପ୍ରେମ ମୋ' ସୁପ୍ତ ସ୍ବପ୍ନକୁ

   ଦେଲା ନୂଆ ଜୀବନ୍ୟାସ,

ତୁମ ପଣତରେ   ଅର୍ପଣ କରୁଛି

   ରଖ ଗୋ ଫଲ୍ଗୁ ପୀୟୂଷ !

ରାଧା ଆଉ ମୀରା ଉଭୟେ ମୋ' ପାଇଁ

    ଜଣେ କର୍ମ ଜଣେ ଧର୍ମ,

ଯେପରି ଯମୁନା  ସାଙ୍ଗକୁ କଦମ୍ବ

    ଉଭୟରେ ମୁଁ ବିଲୀନ !

ରାଧା ଲୋ ! ତୁମେ ମୋ' ଚର୍ଛିତ ଚନ୍ଦନ

     ମୀରା ତ୍ୟାଗର ତୁଳସୀ

ଜଣକ ବିହୁନେ   ଆନକୁ ପାଇ ମୁଁ

    ହେବି କିମ୍ପା କେବେ ଖୁସି ?

ରାଧା ! ତୁମେ ମୋର ନିର୍ବାକ୍ ରାଗିଣୀ

     ବର୍ଣ୍ଣିଳ ଭଜନ ସନ୍ଧ୍ୟା,

ରାଜନୀତି ନୁହଁ,  ମାନବୀୟ ପ୍ରୀତି

    ତୁମ ପଣତରେ ବନ୍ଧା ।

    

କେତେବେଳେ କାହ୍ନା କେବେ ମୁଁ ଶ୍ରୀ କୃଷ୍ଣ

    କେବେ ଦ୍ଵାରିକାଧିପତି,

ଯେଉଁ ରୂପେ ଥିବି ସ୍ମୃତି ହୋଇ ତୁମେ

    ସଂସ୍ଥାପିଥିବ ସଂହତି !

ଲୋକଙ୍କ ଆଖିରେ ରାଧା ମୀରା ଦୁହେଁ

    ମୋ' ଆଖି ନୟନତାରା,

ଯୁଗ ଚାଲିଯିବ    କଥା ରହିଥିବ

    ରହିଥିବ ଅପାସୋରା !!