ପଥର କାନ୍ଦୁଛି

ଏଭଳି ଜନମ କାହିଁ ଦେଲ ପ୍ରଭୁ

     କି ଭୁଲ୍ କରିଲି ମୁହିଁ

ଅନ୍ତରରେ ମୋର ବିରହ ବେଦନା

      କେମିତି ପାରିବି କହି ॥

ଦିବାରାତ୍ର ମୁହିଁ ମୁଖବନ୍ଦୀ ଅଛି

    ହେଉନାହିଁ କେବେ ଚଳ

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରୌଦ୍ରର ଜ୍ଜ୍ବାଳାରେ ଜଳୁଛି

       ତିନ୍ତାଉଛି ବୃଷ୍ଟି ଜଳ ॥

କେତେ ଧୂଳିକଣା ମୋ ଦେହେ ରହିଛି

      ଯୁଗ ଶତାବ୍ଦୀ ଏ ଧରି

କେତେ ଗିରି ଶୃଙ୍ଗ ଧ୍ଵଂସେ ମୁଁ ଜନ୍ମିଛି

        ସମୟ କୁ ତାଳ କରି ॥

ଏଭଳି ଜୀବନ କାହିଁ ଦେଲ ପ୍ରଭୁ

     କି ଭୁଲ୍ କରିଲି ମୁହିଁ 

ନୃଶଂସ ମାନବ ନିହଣ ମୁନରେ

        କଷ୍ଟ ସହିପାରୁ ନାହିଁ ॥

କୂପମଣ୍ଡୁକ ଟେ ପାଲଟି ଯାଇଛି

     ପ୍ରେମିକର ବାର୍ତ୍ତା ଶୁଣି

ପ୍ରେମିକା ବି ତାର ମୋ ଦେହେ ଆଙ୍କୁଛି

       ଦୁହିଙ୍କର ନାମ ପୁଣି ॥

ମୋ ଭାଗ୍ୟେ ଆସିନି ପ୍ରେମର ସ୍ଫୁରଣ

    ପଥର ଶରୀର ପାଇ

ପ୍ରେମିକା ଦେଖିଲେ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯାଏ

     କୁହ ଆଜି ପ୍ରଭୁ କାହିଁ ॥