ଶିଶୁ

ଶିଶୁ ହିଁ ଅଟଇ ସନ୍ତକ ଆମରି

      ଆଗାମୀ ଯୁଗର ପିଢ଼ି 

ଫୁଟିଲା ଫୁଲ ସେ ,ଏ ପୂଣ୍ୟ ମାଟିର

     କିଏ ଦେଇଥିଲା ଗଢ଼ି ॥

ଶିଶୁ ଯେ ହସିଲେ ଦୁନିଆ ହସଇ

     ହସେ କୋଟି କୋଟି ତାରା 

ତାଙ୍କ ମୁଖେ ଲୁହ ଟୋପାଏ ଝରିଲେ

     ବିଚଳିତ ହୁଏ ଧରା ॥

ଶିଶୁ ହିଁ ଅଟଇ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ ଟେ

       ପିତାମାତାଙ୍କର କୋଳେ 

ଅଜସ୍ର ପ୍ରତିଭା ଦେଖାନ୍ତି ସଭିଙ୍କୁ

     ବୁଦ୍ଧି ବିକାଶର ତାଳେ ॥

ଏ ହିଂସ୍ର ମାନବ ପାଲଟି ଦାନବ

     ବୁଝେନାହିଁ ତାଙ୍କ ସୁଖ 

କୋମଳ ହସ୍ତରେ ଶ୍ରମିକର ବୋଝେ

   ଦେଇଥାଏ ନାନା ଦୁଃଖ ॥

ଶିକ୍ଷାର ପଥରୁ ବଞ୍ଚିତ ଏ ଶିଶୁ

     ଆଜିର ସମାଜ ପାଇଁ 

ଆହେ ମମ ଭାତୃ ଭଗିନୀ ସଭିଁଏ

       ମୂକ ରହିଅଛ କାହିଁ ?

ଉଦ୍ଧାର କରାଅ ଶିଶୁ କଳିକାଙ୍କୁ

    ଦିଅ ନାନା ଶିକ୍ଷା ବାଣ୍ଟି

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ରଖ ମନକୁ ତାଙ୍କରି

    ବଜାଇ ସତର୍କ ଘଣ୍ଟି ॥

ରଙ୍ଗାୟିତ କର ଜୀବନ ତାଙ୍କରି

    ହସି ଖେଳି ଗୀତ ଗାଇ

"ଶିଶୁ " ଠାରୁ ବଳି ପବିତ୍ର ଶବ୍ଦଟି

    ସଂସାରେ ମିଳଇ ନାହିଁ ॥