ଲୁହ କହେ

ନା ମୁଁ ଝରା ଟୋପା ଟିଏ , କେଉଁ ନମ୍ର ନୟନର

ନା ଅଟେ ଅତି ବିରଳ ।

ସୁଖ ଦୁଃଖର ମୁଁ ଏକାନ୍ତ ସାଥିଟେ

ଆବେଗ ସଙ୍ଗେ ମୋ ଖେଳ ॥

ଲୁଚି ରହିଥାଏ ମାନସ ପଟ୍ଟରେ

ହସର ମୁକୁତା ଚାହିଁ ।

ଧିକ୍କାର ଆଘାତ ମୋ ଦେହେ ଲାଗିଲେ

ଚଞ୍ଚଳ ଆସଇ ମୁହିଁ ॥

ମୋ ଠାରୁ ଜୀବନ, ମୋ ଠାରୁ ମରଣ

ଆଙ୍କି ନିଏ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ।

ବର୍ଣ୍ଣ ହୀନ ମୁହିଁ ନିଶ୍ଚଳ ଜୀବଟେ

କିଏ ପ୍ରତାରଣା ମତେ ଦେବ ?

ଜନ୍ମିଥାଏ ଯେବେ, ଜନ୍ମ ଶିଶୁ ଠାରେ

କୁଆଁ କୁଆଁ ରାବ ନେଇ ।

ତାତ୍ସଲ୍ୟ କରନ୍ତି ମତେ ଦେଖି ସର୍ବେ

ଆନନ୍ଦ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଦେଇ ॥

ସମୟର ତାଳେ, ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟର କାଳେ

ଜୀବନ ଯେ ସରେ ଯାଇଁ ।

ମୌନ ରହିଥାଏ, ଉଦ୍ଭବ ନ ହୁଏ

ସର୍ବେ ଭରସନ୍ତି ମତେ କାହିଁ ?