ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ

ତୋ'ଜାଣିବାରେ

ମୁଁ କେଉଁ ସମୁଦ୍ର ହେଇପାରେ

ବିଶାଳ ଓ ଗଭୀର

କିନ୍ତୁ ଅସହାୟ,

ନାଁ ସହିପାରେ,ନାଁ ବହିପାରେ

ଅପେକ୍ଷା ମଧୁର ସ୍ପର୍ଶକୁ

ପ୍ରଲୁବ୍ଧ ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ଅତି ନିମଗ୍ନରେ !

ହଁ ନିମ୍ନଗା

ମୋ ଦେହରେ 

ଅସରନ୍ତି ଝଡ଼,କ୍ଷତାକ୍ତ

ବୁକୁରେ ମୋ ଉଦ୍ଦ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ଲହର

କିନ୍ତୁ ନିରୁପାୟ,

ନାଁ କହିପାରେ,ନାଁ ରହିପାରେ,

ନିଜ ଲୁହ ନିଜେ ପିଇ ପିଇ 

ଲବଣାକ୍ତ ମୋ ଶରୀର,

ତଥାପି ଅପେକ୍ଷା

ଏ ବେଳା ତଟେ !

ନିର୍ଝରିଣୀ

ତୋ ଦେହରେ

ଅନେକ ଶୀତଳତା,

ଚଞ୍ଚଳ ଓ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଆବେଗ

ମରୁ ଦେହେ ପରା ଆଣିପାରୁ

ଅନେକ ସବୁଜ ପଲ୍ଲଵ,

କିନ୍ତୁ,ମୁଁ ନିଃସହାୟ,

ନୀଳ ସିନା,ନୁହେଁ ମୁଁ ସ୍ୱପ୍ନିଳ

ପ୍ରମତ୍ତ ପ୍ରବାଳ,ଶୈବାଳ

ଉତ୍ତାଳ ଓ ଫେନିଳ

ତୋ ସନ୍ନିଧାନେ ।