ପ୍ରତିହିଂସା

ବର୍ଷା ଭିଜା ଓଦା ଘାସ ମୁଁ

ଖରା ପଡ଼ି ଝାଉଁଳି ଯିବି,

ଝାଉଁଳି ଯିବି ସତ

କିନ୍ତୁ

ବର୍ଷା ଛିଟାରେ ପୁଣି ଉଠିବି ।

ଦେଇପାର ଦୋଷ ମତେ,

ମୋ କରିଥିବା ଭୁଲ ପାଇଁ,

କହିପାର ମୋତେ ତୁମେ

ଅବିଶ୍ୱାସୀ ମଣିଷ ଟିଏ ।

ପୂର୍ବରୁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବାକୁ

ଅନେକ ସାହସ କଲି,

କିନ୍ତୁ;

ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଆପଣା ଲୋକ ସବୁ

ପୁନଃପୁନଃ ଦେଲେ ଭାଙ୍ଗି ।

ତଥାପି

ଆଶା ମୋର ଏବେବି ଜୀବିତ

ପୁଣିଥରେ ଜୀଇଁ ଉଠିବ,

ମୋ ରକ୍ତମାଂସର କଙ୍କାଳ ।

ଜୀର୍ଣ୍ଣ ଦେହ ମୋର

ପୁଣି ଭରିଯିବ ଉତ୍ସାହରେ,

ଖୋଜି ବୁଲିବ

ରକ୍ତରେ ହୋଲି ଖେଳୁଥିବା

ସେଇ ରକ୍ତ ପିପାସୁ ମାନଙ୍କୁ,

ବିପ୍ଳବାତ୍ମକ ମନୋଭାବ ନେଇ ନୁହଁ,

କି ପ୍ରତିହିଂସାରେ ନୁହଁ,

ବରଂ

ଏକ ପରିବର୍ତ୍ତନର ସ୍ୱର ନେଇ ।