ପ୍ରଶ୍ନ ........

ବେଳେ ବେଳେ ଏହି ଜୀବନ ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ମୋତେ ,

ଦ୍ଵନ୍ଦରେ ପଡ଼ିଯାଏ, ଭାବେ କଣ ଉତ୍ତର ଦେବି ସତେ ?

ଆଜି ନୁହେଁ ବହୁ ବାର ସିଏ କରିଛି ପ୍ରଶ୍ନ ,

କିନ୍ତୁ ଏଡାଇ ଦେଇଛି ସବୁ ଏହି ଅମାନିଆ ମନ |

ପିଲାଦିନେ ପଚାରୁଥିଲା ସିଏ ଚଞ୍ଚଳ ହେଉଚୁ କାହିଁକି ?

ମନଟା ଖାଲି ଆଖିଠାର ମାରୁଥିଲା ସେହି ସମୟକୁ ଚାହିଁକି |

ଯୌବନର ଉନ୍ମାଦନାରେ ଯେବେ ନିଜ ଆଚାର ସୀମା ଲଂଘୁଥିଲି,

ସଜାଗ କରୁଥିଲା ସିଏ ପ୍ରଶ୍ନରେ କାଳେ ନିଜକୁ ସଜାଡି ବୋଲି |

କିନ୍ତୁ ଏହି ମନ ଥିଲା ପାଗଳ ସେହି ଉନ୍ମାଦନାରେ ,

ଭାସୁଥିଲା ଏହି ମାୟା ସଂସାରର ସବୁ ଯାଦୁକରୀ ମୋହରେ |

ଛନ୍ଦିହୋଇ ସେହି ମୋହରେ ବାନ୍ଧିହେଲା ସିଏ ପ୍ରେମର ଫାସର ,

କିଛିଦିନ ପରେ ସେହି ଫାସର ଗଣ୍ଠି ପଡିଗଲା ଅଜାଣତରେ |

ସେହି ଗଣ୍ଠି ତାକୁ ବାନ୍ଧିଲା ପୁଣି ବିବାହ ବନ୍ଧନରେ ,

ଗଢିଲା ସଂସାର ପଡି ସିଏ ସେହି ମାୟାର ଜାଲରେ |

ପୁତ୍ର କନ୍ୟା ସବୁ ପାଇ ନାଚିଲା ସିଏ ଆନନ୍ଦରେ ,

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରି ବଡ଼ କଲା ସଭିଙ୍କୁ ପୁଣି ବଡ଼ ଆଦରରେ |

ସଭିଏଁ ବଡ଼ ହୋଇଗଲେ ଫିଟିଲା ତାଙ୍କର ସବୁ ଡେଣା,

ଉଡିଗଲେ ନିଜ ଲକ୍ଷ ପଥରେ ଧରି ସ୍ୱାର୍ଥର ବାନା |

ଏବେ ଏହି ବୃଦ୍ଧ ଅବସ୍ଥାରେ ହୋଇଛି ସିଏ ଏକା ,

ଏବେବି ଜୀବନ ତାକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛି ଛାଡ଼ିନି ମଉକା |

ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛି ଏବେ କାହିଁକି କଥା ମୋର ନଶୁଣିଲୁ ?

ସବୁବେଳେ ଖାଲି ଅଜଣା ହୋଇ ,ମୋତେ ଆଡେଇ ଦେଲୁ |

ପ୍ରଶ୍ନ ଏବେ କରୁଛି ସିଏ ସେହି ଯୌବନର ପାଇଁ ,

ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ନସଜାଡ଼ିଲୁ ଆଚାରକୁ ସେବେ କାହିଁ ପାଇଁ ?

ପୁଣି ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ମୋହରେ ଗଢ଼ିଲୁ ମାୟା ସଂସାର ,

କିନ୍ତୁ କାହିଁକି ଭୁଲିଲୁ ନିଜ ଧର୍ମ ଆଉ ସଂସ୍କାର ?

ବାର ବାର ପ୍ରଶ୍ନ କରେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରିଲୁ ସତ ,

କିନ୍ତୁ କାହିଁକି ଯୋଡୁଛୁ ଆଶାକୁ ପୁଣି ତାହା ସହିତ ?

ପ୍ରଶ୍ନ ତାର ଭୁଲି ଜ୍ଞାନ ସତ୍ୟର ସବୁ ଆଧାର ,

କାହିଁକି ଡୁବିଲୁ ଏହି ପଙ୍କରେ ତୁହି ମାୟା ସଂସାରର ?

ସିଏ କହୁଛି କିଛି କାଳ ଏବେବି ଅଛି ବାକି ,

ମୋହ ମାୟା ତ୍ୟାଗୀ ସମର୍ପିତ ହୁଅ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଡାକି |