ପ୍ରଣାମ

ସକାଳୁ ଉଠିଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ

    କରି ପ୍ରଣାମ କରିବ

କର ଦର୍ଶନକୁ କରିଣ ତାପରେ

     ବସୁଧେ ପାଦ ଧାପିବ ।

ପ୍ରଣାମ କରିବ ଛୁଇଁ 

ମା ମାଟିକୁ ଯେ ଭକତି ଭାବରେ

   ନମିମ ମଥାକୁ ନଇଁ ।

ପିତା ମାତା ପାଦେ ମଥାନତ ହୋଇ

    ପ୍ରଣାମ କରିବ ଯେବେ

ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ମଥାରେ ରହିଲେ 

    ସୁଖ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ଭବେ ।

ହଟିବ ସବୁ ବିପଦ 

ଧନ ଜନ ଗୋପ ହୋଇବ ପ୍ରାପତ

    ସର୍ବଦା ଛୁଇଁଲେ ପାଦ ।

ଗୁରୁଜନଙ୍କୁ ଯେ ସମ୍ମାନ ଦେଇଣ

    ପାଦେ ପ୍ରଣାମ କରିଲେ

ତାଙ୍କରି ଆଶିଷେ ସୁଖ୍ୟାତି ବଢଇ

    ଯଶ ଖ୍ୟାତି ମିଳେ ଭଲେ ।

ଭଲ ପାଇବା ଅପାର

ଯୁଆଡେ ଗଲେବି ସିଆଡେ ବଢଇ

     ଉଡୁ ଥାଏ ନାମ ତାର ।

ଭକ୍ତି ବିଶ୍ବାସରେ ଗୁରୁଙ୍କ ପାଦରେ

    ସମର୍ପିତ ହୁଏ ଯିଏ 

ରିଷ୍ଟ କଟିଯାଏ ଏ ଭବ ସାଗରୁ 

   ଅକ୍ଳେଶେ ଉଦ୍ଧାର ପାଏ ।

ଗୁରୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଇଁ 

ଜୀବନରେ କେବେ ହାରେ ନାହିଁ ସିଏ

     ସବୁ ବାଧା ଯାଏ ଡେଇଁ ।

ଭକ୍ତି ବିଶ୍ବାସରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଦରେ

    ପ୍ରଣାମ ସଦା କରିବ

ମାଆଙ୍କ ପାଦରେ ପ୍ରଣାମ କରିଣ

   ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେବ ।

ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ବଳେ

ସକଳ ବିପଦ କ୍ଷଣିକେ ହଟଇ

    ବିପଥଗାମୀ ନ ହେଲେ ।

ଜଳାଶୟକୁ ଯେ କରିବ ପ୍ରଣାମ 

     ଅଗ୍ନି ଦେବଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ 

ପଞ୍ଚ ଦେବତାଙ୍କୁ କରିଲେ ପ୍ରଣାମ 

    ବଢିବ ସଦା ସୁନାମ ।

ପ୍ରଣାମଠୁ ବଡ କିଛି

ଆଖି ଖୋଲି ଦେଖ ଏଇ ଜଗତରେ 

    ନା ଆଉ କିଛି ଅଛି ।

ପ୍ରଣାମ ଶଦ୍ଦଟି ସାମାନ୍ୟ ନୁହଁଇ

    ଅମାପ ତାହାର ଶକ୍ତି 

ସେ ଶକ୍ତି ଅଟଇ ଏମିତି ଗୋଟିଏ

   ସବୁ ରିଷ୍ଟ କରେ ଇତି ।

ସବୁ ବିପଦ ବି ଟଳି ଯାଏ

ତାର ଆଶୀର୍ବାଦେ ଏଇ ମହୀ ତଳେ

     ବିଜୟର ଧ୍ବଜା ଥାଏ ।