ପ୍ରଳୟର ବିଭୀଷିକା

ସାଗର ଗର୍ଭେ ଉଦଣ୍ଡ କରେ

ପ୍ରଳୟର କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ,

ଉତ୍ତାଳ ଢ଼େଉ ମାଡ଼ି ଆସୁଛି

ଭୟଙ୍କର ଦିଶେ ସିନ୍ଧୁ ।

ଲବଣ ଜଳେ ଲୀନ ହୋଇଛି

ମିଳୁ ନାହିଁ ଜମା ସ୍ଥଳ,

ବାଲୁକା ଚରି ମରୁଭୂମିରେ

ପରିଣତ ଉପକୂଳ ।

ପ୍ରକୃତି କୋଳେ ତାଣ୍ଡବ ରଚେ

ପ୍ରାଣୀ ଅଛି ମରୁ-ମରୁ,

ଭୟ ଆତଙ୍କେ ଜୀବଜଗତ

ପ୍ରାଣ ଚାଲେ ଡ଼ରୁ-ଡ଼ରୁ ।

କ୍ଷିପ୍ର ଗତିରେ ବହେ ବତାସ

ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ ତରୁ,

ବନ ଜଙ୍ଗଲ ଧ୍ୱଂସ ବିଧ୍ଵଂସ

ଦୋହଲି ଯାଉଛି ମେରୁ ।

ଭାଙ୍ଗି ଦେଉଛି ଘର ଦୁଆର

ଦେଖୁନି ଆପଣା ପର,

ଗଗନେ ଉଡ଼େ ନଡ଼ା ଛପର

ଶ୍ରୀହୀନ ହୁଏ ନଅର ।

ମାରୁଛି କେତେ ମାରିବ କେତେ

ମରିବାର ନାହିଁ ଶଂକା,

ବଡ଼ କଠୋର  ଅତି ନିଷ୍ଠୁର

ପ୍ରଳୟର ବିଭୀଷିକା ।

ହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ କରୁଣା କର

ଏ ବିପଦରୁ ଉଦ୍ଧାର,

ଶକ୍ତି ଦିୟ ମା ଭୁଜରେ ଆମ

ପାରିବୁ ସହି ପ୍ରହାର ।