ପ୍ରକୃତିର ଆହ୍ୱାନ

ପ୍ରକୃତି ଡ଼ାକଇ ହେ ମଣିଷ

                  କାନ ଦେଇ ଟିକେ ଶୁଣ,

ପ୍ରକୃତି ଛାତିରେ କେତେଯେ ଯନ୍ତ୍ରଣା

                  କରିବନି କି ତାର ନିବାରଣ    |

ନିଜ ଉନ୍ନତି ସକାଶେ ହେ ମଣିଷ

                   କରୁଅଛ ପ୍ରକୃତିର ନାଶ,

ପରିବେଶ ନାଶେ ନିଜର ତ ନାଶ

                ମିଳିବନି ତ ଅମ୍ଲଜାନର ଅବଶେଷ  |

ଗଢି ଉଠୁଛି କେତେ କଳ କାରଖାନା

                    ତାହାର ତ କଳନା ନାହିଁ,

କରୋନାଠୁ ବେଶୀ ଧୂଳି ଧୂଆଁକୁ ଡ଼ର

             ଫୁସ୍ ଫୁସ୍ କିଡ଼ନୀର ଆଉ ତ୍ରାହି ନାହିଁ  |

ନିଜ ଭିତରେ ନିଜେ ମଣିଷ ହଜିଛି 

              ପ୍ରକୃତି ବିଷୟେ ଭାବିବାକୁ ବକତ ନାହିଁ,

ଚ଼ାକଚ଼କ୍ୟ ଜୀବନେ ମନ ତ ଉଡ଼ୁଛି

              ପରିବେଶ ସୁରକ୍ଷାର ଦାୟିତ୍ୱ କାହିଁ    |

ଆସ ହେ ବନ୍ଧୁ ସୁଧୁରିଯିବା  

                 ପ୍ରକୃତି ମାଆର ଆହ୍ୱାନ କାନେଇବା,

ତାହାରି ସୁରକ୍ଷାରେ ଆମରି ରକ୍ଷା 

              ବିଷୟଟିକୁ ଥରେ ହୃଦରୁ ହେଜିବା   |

ଏଇ ତ କବିତା ଦୁଇ ଧାଡ଼ି

              ଦୟାନିଧି କଲମ ମୁନରୁ ଆସିଲା ବାହାରି,

ହେ ମୋର ଭଉଣୀ ଭାଇ 

              ପ୍ରକୃତି ସୁରକ୍ଷା ହିଁ ତ ଦାୟିତ୍ୱ ଆମରି  |