"ପ୍ରକୃତି ବିନ୍ୟାସ

ପାହାଡ଼ ଝରଣା ସରିତ ସାଗର 

ସବୁଜ ବନାନୀ ନୀଳାମ୍ବୁ ଅମ୍ବର l

ନୀଳ ଜଳରାଶି ତମାଳ ତରୁ 

ଉତୁଙ୍ଗ ଶୃଙ୍ଗ ଆଉ ବାଲୁକା ମରୁ l

ଦୂର ତାଳ ବଣ ଫସଲ କ୍ଷେତ 

ଚାଷୀ ଭାଇ ଗାଏ ଖୁସିରେ ଗୀତ l

ପ୍ରାଚୀ ଭାଗେ ରବି ଢାଳନ୍ତି କର 

କର୍ମ ମୁଖର ହୁଏ ପଲ୍ଲୀ ପୁର l

ଗାଁ' ଶେଷ ମୁଣ୍ଡେ ଉଠଇ ଖରା 

ସଜଳେ ତାପିତ ହୁଅଇ ଧରା l

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଆସେ ଗୋଧୂଳି କାଳ 

ରକ୍ତାକ୍ତ ଦିଶଇ ଗହୀର ମାଳ l

ବିଭାବରୀ ଆସେ କଜ୍ଵଳ ମୁଖେ 

ଅଣ୍ଡଜ ଫେରନ୍ତି ନୀଡ଼କୁ ସୁଖେ l

ପାଦପ ଡାଳରେ ବିହଙ୍ଗେ ବସି 

ଆକାଶେ ଦେଖନ୍ତି ବିମଳ ଶଶୀ l

ବୃକ୍ଷ ତରୁ ଲତା ଯାଆନ୍ତି ଶୋଇ 

ନିଶା ଗରଜନେ ମଉନ ହୋଇ l

ନିର୍ଜନ ନିଶୀଥେ ଖଦ୍ୟୋତ ଗଣ 

ବସନ୍ତି ପାଦପ ପତ୍ରେ ଲୁଚିଣ l

ଶ୍ଵାନ ଶୃଗାଳଙ୍କ ବିକଟ ରଡି 

ଦୂର ତାଳ ବଣୁ ଆସଇ ମାଡି l

ନିଦ୍ରାରେ ତଲ୍ଲୀନ ଜଗତବାସୀ 

ନକ୍ତେ ଅଶରୀରୀ ଭ୍ରମନ୍ତି ଆସି l

ଶେଷ ପ୍ରହରର ମଉଳା ଜହ୍ନ 

ଉଷା ଅବକାଶେ ଫେରେ ସଘନ l

ଧରାରୁ ଯାମିନୀ ହୁଅଇ ଅନ୍ତ 

ତକ୍ଷଣେ ଆସଇ ବ୍ରାହ୍ମ ମୁହୂର୍ତ୍ତ l

କି ସୁନ୍ଦର ଏଇ ପ୍ରକୃତି ବିନ୍ୟାସ !

ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁଷମା ନାହିଁ ତା' ଶେଷ l