ପ୍ରଜାପତି

ଦିନେ ବରଷା ଆକାଶେ ଯାଇଥିଲା ଛାଡି

ନ ଥିଲା ମେଘ ଆଉ ନ ଥିଲା ଘଡ଼ ଘଡ଼ି ।

ହସୁଥିଲା ସୁରୂଜ ମନ କରି ମଉଜ

ବାକିଥିଲା ବହୁକ୍ଷଣ ହୋଇବାକୁ ସଞ୍ଜ ।

ବାଘନୀସହନାଲାର ସାତଟି ରଙ୍ଗରେ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ପଡିଥିଲା ଆକାଶ ଦେହରେ ।

ଘର ପାଖ ଅଗଣାର ଫୁଲ ବଗିଚାରେ

ଉଡୁଥିଲେ ପ୍ରଜାପତି ଅତି ଆନନ୍ଦରେ ।

ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗ ପତଙ୍ଗ ଏଇ ପ୍ରଜାପତି

ଦେଖିବାକୁ ମିଳନ୍ତି ନାନା ଜାତି ପ୍ରଜାତି ।

ବଗିଚାରେ ଶୋଭାପାଏ ଛୋଟ ପ୍ରଜାପତି

ମାଆ ପାଳନ୍ତି ଶିଶୁକୁ ଯତନେ ଯେମିତି ।

ଶଁବାଳୁଆ ବଦଳିଲେ ହୁଏ ପ୍ରଜାପତି 

ଶିଶୁ ବଡ଼ ହୋଇ ରଖେ ନାଆଁ ଦେଶଜାତି ।

ପରାଗ ବାଣ୍ଟେ ପ୍ରଜାପତି ଫୁଲରୁ ଫୁଲ

ଗଛେ ଫଳ ଫଳାଏ ତା ପରଶ କଅଁଳ ।

ଶିଶୁ ହସିଲେ ଦେଶ ହସିବ ସତ କଥା 

ଫୁଲେ ଦେଖି ପ୍ରଜାପତି ହରେ ମନୁବ୍ୟଥା ।

ଅଛି ଯେତେ ଭାଷା ଧର୍ମ ବର୍ଣ୍ଣ ଆମ ଦେଶେ 

ମିଳିମିଶି ଚଳିଲେ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ।