ପ୍ରଜାପତି ଓ ମକର ସଂକ୍ରାନ୍ତି

ତୋ ଚିତ୍ରିତ ଡେଣାରେ ଜାତି ଜାତି

ରଙ୍ଗ ଆଉ ଫୁଲ

ତୋ ସିଲକି ସିଲକି ଡେଣାକୁ

ଧରିବାକୁ ଲାଗେ ଭଲ

ତୁ କାଳେ ସଂବାଳୁଆ ଥିଲୁ, ତୋ ପ୍ରାରବ୍ଧ l

ଏତେ ମଖମଲ୍ଲୀ ନହୁଲି

ପ୍ରଜାପତି ହେଇଗଲୁ 

ଜାତି ଜାତି ପ୍ରଜାତି ପ୍ରଜାପତି ଏଠି ସେଠି

ବୁଲି ବୁଲି ଭଲପାଉ ଫୁଲ l

ହେଉ କେତେ ଗେଲ

ଏମିତି କେମିତି ତୋ ଜୀବନ ଫରୁଆ

ଗୋଟେ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ଚମ୍ପା ଫୁଲ

ତୋ ଜୀବନ କାଳ କେତେ, ରହୁ କେଉଁଠି l

ଭାବିନାହିଁ କେବେ, ଯଦିଓ ଅମୁଲ୍ୟ ତୋ ମୂଲ୍ୟ

ଫିକା ଫିକା ଲାଗେ ଦିନର ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପ୍ରହର

କରୁନା ତୁ ଯେବେ ଚାଲ ବୁଲ

ଏବେ ଏବେ ଯେବେ ହୁରି ପଡିଛି ସେବେ l

ଭିଡ଼ କେତେ ଦେଖି ଛୁଇଁବାକୁ ତତେ

ତୁ କାଳେ ନୁହଁ କାହା ସମତୁଲ

ତୋ ଡେଣା ଦୁଇପଟେ ସ୍ୱୟଂ ଜଗନ୍ନାଥ

କରୁଛି ହୁଲସ୍ତୁଲ ଓ କମାଲ l

ସଂବାଳୁଆରୁ ପ୍ରଜାପତି ନା ପ୍ରଜାପତି

ସଂବାଳୁଆ ହୁଏ ଭାବି ଭାବି

ମୁଁ ପକାଏ ପାହୁଲ

ସଂବାଳୁଆ ହେବା କାଳେ, ସବୁଜିମା ଖାଇ l

କଲୁ କେମିତି ଜମା ଖାତାରେ ପୁଣ୍ୟ ଅସୁଲ

କେଜାଣି ପ୍ରଜାପତି କି କିମିଆ

ଜାଣିଲୁ କେମିତି

ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅ ସବୁ କରନ୍ତି ତତେ ଏତେ ଗେଲ l

ମତେ ଇର୍ଷା ଜାଗେ ତତେ,ମତେ କିଏ କେମିତି

ଟିକେ ପାଆନ୍ତା ନି ଏକଦମ ଭଲ

ମହୁଆ ଚାଲି ପକାଇ ମହୁଲି ସୋଡ଼କେ ପିଇ

ଗୋଟେ ଦିନ କିଛି କ୍ଷଣ କରନ୍ତି ଧମାଲ l

ପ୍ରଜାପତି ଆ ନିତି ବସିବା ମକର

ଆସୁଛି ପୋଙ୍ଗଲ

ମକର ସଂକ୍ରାନ୍ତି କୁହନ୍ତି ଗୁଡ଼ି ଉଡାନ୍ତି

ପ୍ରଜାପତି ପରି ଗୁଡ଼ି ତୋ ନାମରେ ବେହାଲ l