ପ୍ରିୟବ୍ରତା

ବିରହର ରାତ୍ରୀ 

ଅଛି ବାକି ଅନେକ

ରହିଛି ଅପେକ୍ଷା, 

ରହିବ ବି ନିଶ୍ଚେ,

କେହି ତ ଆସିବ 

ଅବଶ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ଦିନେ 

ଏଇକଥା ସତ,

ସିଏ, ସେ ତ ନଥିବ,

ହେଲେ ଯିଏ ବି ଥିବ

ସିଏ ମୋର ସବୁକିଛି ହେବ ।

କାଲି ବଞ୍ଚିଥିଲି,

ଆଜି ବି ବଞ୍ଚିଛି

ଜଣା ନାହିଁ 

କେତେ କାଳ ଆହୁରି ବଞ୍ଚିବି !

ସତ କଥା,

କାହା ବିନା, କେହି କେବେ

ମରି ତ ଯାଏନା 

କାହା ବିନା ଦୁନିଆରେ

କାମ କିଛି ଅଟକି ଯାଏନା,

ଦୁନିଆ ତ ସେମିତି ଚାଲିବ

ଯେମିତି ଦିନ, ପ୍ରତିଦିନ ଥିବ ବିତିଯିବ 

ଫଗୁଣ ହିଁ ଜାଣେ

କେତେ ସନ 

ଲେଉଟିଛି ବେରଙ୍ଗ ଢଙ୍ଗରେ

ମୋ ପାଖେ କିଛି 

ଶବ୍ଦ ବି ନଥିଲା,

ମୋତେ ଟିକେ ଆଦେରି ନେବାକୁ

କିଏ କିଏ ବାଧ୍ୟ କଲା

ଏ ଚିତ୍ରପଟ ନା

ନିଜେ ଚିତ୍ରାଙ୍ଗଦା

ସମ୍ମୋହନ କଳା ବୋଧେ 

ତୁମ ବାଲ୍ୟ ଚପଲତା

ଭାବୁଛି ଅଛି ଏ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ

ସତ୍ୟତା

ତୁମେ ପ୍ତିୟବ୍ରତା

ଦେଉଛି ମୁଁ କଥା

ସମ୍ପର୍କ ବଞ୍ଛିବ 

କିନ୍ତୁ 

ରଜ୍ଜୁ ହେବ ମୋ ନିରବତା ।