ପ୍ରିୟାର ମାନଭଞ୍ଜନ

ଆଗୋ ମିଷ୍ଟ ଭାଷୀ ମୋହର ପ୍ରେୟସୀ 

ଦେଖି ତୁମର ଚାହାଣି 

ବୁଝି ମୁଁ ପାରୁଛି ଅକୁହା କଥା କୁ 

ନୟନୁ ଢାଳନା ପାଣି । 

ତୁମରି ପ୍ରସ୍ତାବ କରିଛି ସ୍ବୀକାର 

ଅଙ୍ଗୀକାର ବଦ୍ଧ ହୋଇ 

ସାତ ଜନମକୁ ସାଥୀ ରେ ରହିବି 

ସୁଖ ଶିରୀ ଦେବା ପାଇଁ । 

ବୁଝ ଥରେ ପ୍ରିୟା ଏ ସଂସାର ମାୟା 

ସଭିଏଁ ସ୍ୱାର୍ଥରେ ଅନ୍ଧ 

ପ୍ରେମକୁ ସର୍ବଦା କଳଙ୍କ କୁହନ୍ତି 

ଲାଗଇ ସଭିଙ୍କୁ ଗନ୍ଧ । 

ପାଖେ ଥିଲେ ଧନ ସର୍ବେ ଆପଣାର 

କୁହନ୍ତି ମିଷ୍ଟ ବଚନ 

ଅଚିହ୍ନା ହୁଅନ୍ତି ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ 

ଯାହା ପାଶେ ନାହିଁ ଧନ । 

ବୁଝି ପାରନ୍ତିନି ପ୍ରେମର ମହତ୍ୱ 

ଅର୍ଥକୁ ତୁଳନା କରି 

ଅହଙ୍କାର ଖାଲି ଦେଖାଇ ହୁଅନ୍ତି 

ଭୁଲି ସମ୍ପର୍କର ଡୋରି । 

ମୁଁ ସିନା ଗରିବ ଧନ ନାହିଁ ପାଶେ 

ହୃଦୟ ମୋହର ବଡ଼ 

ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ତୁମ ପୂରଣ କରିବି 

ଆସୁ ପଛେ ଯେତେ ଝଡ଼ ।