ପ୍ରିୟା

କିଏ ଗୋ ସୁନ୍ଦରୀ ସ୍ବର୍ଗର ଅପ୍ସରୀ 

ମୋ ମନରେ କଲ ବସା 

ଅଦିନେ ଲେଖିଲ ଅଲିଭା କାହାଣୀ 

ବୁଝି ହୃଦୟର ଭାଷା ।

 

ଫଗୁଣର ତୁମେ ଫଗୁଛିଟା ପ୍ରିୟା

ଇନ୍ଦଧନୁ ସାତରଙ୍ଗ

ବସନ୍ତ ର ତୁମେ ମଳୟ ପବନ

ମୁକ୍ତ ନଭେ ଯେ ବିହଙ୍ଗ ।

 

ମୁକ୍ତା ପରି ତୁମ ନୟନ ଯୁଗଳେ 

କରିଲ ଏମିତି ବନ୍ଦୀ

ଚାହିଁଲେ ଫେରେନି ନଜର ତୁମଠୁ 

ପ୍ରେମରେ ଗୋ ଦେଲ ଛନ୍ଦି ।

 

ଆଗୋ ରାଜହଂସି ଚପଳ ପ୍ରେୟସୀ

ମୋ ପ୍ରେମର ପ୍ରିୟତମା

କୋଇଲି ନେଲା କି ତୁମଠାରୁ ସ୍ବର

ବୁଝି ମୁଁ ପାରେନି ଯମା ।

 

ଢଳ ଢଳ ଚାଲି ଯେବେ ଚାଲୁଥାଅ

ଅକାଂ ବକାଂ ବାଟଦେଇ 

ଲାଗେ ଯେ ଏମିତି ଶାନ୍ତ ସାଗରରରେ 

ଢେଉ ଆସିଯାଏ କାହିଁ ।

 

ହସ ଆଗେ ତୁମ ଅଶୋକ,ଟଗର 

ଛାର ଲାଗେ ମଲ୍ଲି,ହେନା 

ଦେଖିଲେ ତୁମକୁ ଯେତେଥର ପ୍ରିୟା

ମନ ମୋ ବୁଝେନା ଜମା ।

 

ତୁମେ ମୋ ମନର ଅଫେରା ଅତିଥି  

ସାତ ଜନମର ସାଥି ରଖିଛି ରଖିବି

ତୁମକୁ ହୃଦୟେ ଦେଉଛି ଗୋ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ।