ପ୍ରୀତିର ପରଶ ନେଇ ଆସ

ନିଷିଦ୍ଧ ମନର ଇଲାକାରେ ତୁମେ

ଅତିଥି ସାଜିଛ ପ୍ରିୟତମ

ନିତି ଭିଜୁଅଛି ବିନା ବରଷାରେ

ଶୀହରଣ ବୋଳେ ତୁମ ପ୍ରେମ ।

ନିଃଶବ୍ଦ ହୃଦୟ ଗାଉଛି ଗଜଲ

ସବୁଠି ଦିଶୁଛି ତୁମ ଛବି

ନାଚୁଛି ଖୁସିରେ ପ୍ରୀତି ବଗିଚାରେ

ଅକୁହା ଭାବନା କଥା ଭାବି ।

ନୟନେ ଲେଖୁଛି ପ୍ରୀତିର କାହାଣୀ

ଅଜଣା ଆବେଗ ସ୍ୱପ୍ନ ବୁଣି

ନୀରବେ ଯୌବନ ଜାଳୁଛି ପରାଣ

ମଧୁର ଦହନ ସୀମା ଟାଣି ।

ନିର୍ଦ୍ଦୟ ବିରହ ବେଦନା ଅସହ୍ୟ

କା'ଆଗେ ବଖାଣି ପାରେନାହିଁ

ନିୟତିକୁ ନିନ୍ଦି ସମୟ ବିତୁଛି

ତୁମରି ଆସିବା ବାଟ ଚାହିଁ ।

ନିଝୁମ୍ ରାତିରେ ଜହ୍ନକୁ ପଚାରେ

ତୁମକୁ ଖବର ଦେବା ପାଇଁ

ନିରୁତ୍ତର ହୋଇ ସିଏ ଲୁଚିଯାଏ

ନିଦୁଆ ସକାଳେ ଆଶା ଦେଇ ।

ନିଃସଙ୍ଗ ଜୀବନେ ତୁମେ ସଂଜୀବନୀ

ପ୍ରୀତିର ପରଶ ନେଇ ଆସ

ନିଃସଙ୍କୋଚେ ବକ୍ଷେ ତୋଳିନିଅ ସାଥି

ପ୍ରତୀକ୍ଷା ବେଦନା କର ନାଶ ।