ପ୍ରୀତିର କୁହୁଡି

କୁହୁଡି ଯେପରି ଘୋଟିଲେ ସଂସାରେ

ଦିଶେ ନାହିଁ ରାସ୍ତାଘାଟ,

ପ୍ରୀତିର କୁହୁଡି ମନରେ ଘୋଟିଲେ

ଦିଶେ ନାହିଁ ଠିକ୍ ବାଟ l

ଯୌବନ କାଳରେ ପ୍ରୀତିର କୁହୁଡି

ହୋଇଥାଏ ମାୟାଭରା,

କେବଳ ପ୍ରୀତିରେ ନିମଜ୍ଜିତ ମନ

ଧରାକୁ ମଣଇ ସରା l

କୁହୁଡି ଘେରରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଲେ

ଜୀବନେ ବିପଦ ଥାଏ,

କେବେ କଣ୍ଟା ଫୁଟେ ଅବା ରକ୍ତ ବହେ

ଜୀବନ କେବେବି ଯାଏ l

ତେଣୁରେ ମାନବ ଖଟାଅ ବିବେକ

କୁହୁଡି ପହଁର ନାହିଁ,

କୁହୁଡି ନୁହେଁ ସେ ବିପଦ ମାତର

ରହିବ ସଦା ଦୂରେଇ l

କୁହୁଡି ଘୋଟିଲେ ପଥ ନଦିଶିଲେ

ଆଲୋକିତ କରି ପଥ,

ଧୀରେ ଧୀରେ ଯେବେ ଆଗକୁ ବଢିବା

ଦିଶିବ ଯିବାର ବାଟ l

ପ୍ରୀତିର କୁହୁଡି ମନରେ ଘେରିଲେ

ଚେତନା ଦୀପ ଜଳାଇ,

ଆଲୋକିତ କଲେ ନିଜ ମନଟିକୁ

ମାୟା ସବୁ ତୁଟିଥାଇ l

ଯୁବକ କାଳଟି ଜୀବନରେ ସଦା 

ଶିକ୍ଷା ହାସଲର ବେଳ,

ମାୟାରେ ନପଡି ବିବେକ ଖଟାଇ

ନିଜ କର୍ମ କରି ଚାଲ l

ମନଟିକୁ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ଲଗାଇ

ବିଭୁଙ୍କ ଆଶ୍ରିତ ହୋଇ,

ନିଜ କର୍ମପଥେ ଆଗେଇଚାଲିଲେ

କୁହୁଡି ରହିବ ନାହିଁ ।