ଅଳସ ଅପରାହ୍ଣ

ଦିବସର ଅନ୍ତେ ଆସେ ଅପରାହ୍ଣ 

ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକ ଯାଏ କମି,

ପ୍ରତିଚୀ ଗଗନେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଯାଉଥାନ୍ତି 

ହୋଇ ଧୀରେ ନିମ୍ନ ଗାମୀ l

କୀଟ ଠୁଁ ମାନବ ସର୍ବେ ଘର ମୁହାଁ

ନିଜ ନିଜ କାମ ସାରି,

ସଙ୍ଗେ ଧରି କିଛି ଘର ପାଇଁ ଦ୍ରବ୍ୟ

ଆସୁଥାନ୍ତି ସର୍ବେ ଫେରି l

ବିହଙ୍ଗମ ଗଣ ନୀଡ଼େ ଲେଉଟନ୍ତି

ଚଞ୍ଚୁ ରେ ଆଧାର ନେଇ,

ନୀଡ଼ରେ ବସି ଶାବକ ମାନେ

ରହିଥିବେ ତାଙ୍କୁ ଚାହିଁ l

ଦିନକ ଯାକର କର୍ମ କ୍ଲାନ୍ତି ପରେ

ଆସେ ଯେବେ ଅପରାହ୍ଣ ,

ଅଳସ ଲାଗଇ ଶରୀର ଆମର

କାମରେ ଲାଗେନା ମନ l

ଜୀବନରେ ଯେବେ ଅପରାହ୍ଣ ଆସେ

ଶରୀର ରେ ଆସେ କ୍ଲାନ୍ତି,.

ମନ ଖୋଜୁଥାଏ ନିରୋଳା ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ଲଭିବାକୁ ଟିକେ ଶାନ୍ତି l

ମଧ୍ୟାହ୍ନ ବୟସ କର୍ମ ଚଞ୍ଚଳତା

ଅପରା6ହ୍ଣ ରହେନାହିଁ,

ଶୀତଳ ହୁଅଇ ରକ୍ତ ଆଉ ମନ

ଆଳସ୍ୟ ଯେ ଭରିଥାଇ l

ଅପରାହ୍ଣ ଅଟେ ଘରକୁ ବାହୁଡା଼

ସବୁ ଜୀବଙ୍କର ପାଇଁ,

ପୁଣ୍ୟ ର ପୋଟଳି ଭରିବା ଆସରେ

ଫେରିବାର ବେଳ ଏହି l

ଆସିଅଛେ ଏହି ଧରା ପରେସର୍ବେ

ଅଢେଇ ଦିନର ପାଇଁ,

ସଂସାର ଟି ଅଟେ ରଙ୍ଗ ମଞ୍ଚ ଏକ

ତାକୁ ଭୁଲିଯିବା ନାହିଁ l

ଫେରିଯିବା ଦିନେ ଏହି ସଂସାର ରୁ 

ସାରି ଆମ କର୍ମ ମାନ,

ଯାଏ ନାହିଁ କିଛି ଧନ ଜନ ସାଥେ

ଏକା ଯିବଥିଲେ ପୁଣ୍ୟ l

ପ୍ରଭୁଙ୍କର ନାମ ଶ୍ରବଣ କୀର୍ତ୍ତନ 

କରିବାକୁ ଦିଅ ମନ 

ବିଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ହଜିବା ମଜ୍ଜିଵା 

କରିବାରେ ଦାନ ଧ୍ୟାନ ll